เถิด นางขันกีชายตาดูเห็นพระเจ้าติวอ๋องแลตะลึงหลงรักรูปนางฮิบี๋สมคิดแล้ว จึงว่ากับนางฮิบี๋ว่า เจ้าจงนั่งอยู่ที่นี่ ข้าพจะไปผลัดเสื้อเสียสักประเดี๋ยวหนึ่งก่อน ว่าแล้วก็ลุกไป พระเจ้าติวอ๋องเสด็จออกมาจากมู่ลี่ นั่งลงใกล้นางฮิบี๋ รินสุราส่งให้ นางฮิบี๋รับสุรามากินแล้วจึงว่า พระองค์พระราชทานสุราให้ข้าพเจ้านี้ พระคุณหาที่สุดไม่ พระเจ้าติวอ๋องจึงสัพยอกยึดเอาข้อมือนางฮิบี๋ นางฮิบี๋ทำมารยาโดยเพศสตรี แต่มิได้ว่าประการใด พระเจ้าติวอ๋องจึงตรัสว่า ข้าจะพาเจ้าไปเที่ยวชมแสงเดือนเล่นข้างนอกด้วยกัน จะไปหรือไม่ นางฮิบี๋ก็รับว่าจะไป พระเจ้าติวอ๋องก็ยึดบ่านางฮิบี๋พาเดินเที่ยวชมแสงเดือนเล่นตามสบาย แล้วตรัสปราศรัยว่า เจ้ารักษาศีลทรมานกายอยู่ที่จี่เสี้ยวเก๋งทำไม จงมาอยู่ในวังกับนางขันกีเถิด ข้าจะเลี้ยงเจ้าเป็นมเหสีให้เป็นสุขยิ่งกว่าแต่ก่อน แล้วสัพยอกต่าง ๆ นางฮิบี๋ก็มิได้ว่าประการใด พระเจ้าติวอ๋องก็พานางฮิบี่เข้าที่บรรทม ฝ่ายนางขันกีทำเป็นโกรธ แกล้งเดินเข้าไปถึงในที่ แล้วว่ากับนางฮิบี๋ว่า เจ้ามาทำการดังนี้เห็นชอบแล้วหรือ นางฮิบี๋ก็ก้มหน้านิ่งอยู่ พระเจ้าติวอ๋องจึงตรัสว่า เจ้าอย่าโกรธอื้ออึงไปเลย นางฮิบี๋เป็นน้องของเจ้า ข้าจะทำนุบำรุงเลี้ยงไว้อยู่เป็น
หน้า:Hongsin 2506 (1).djvu/286
หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
274
ห้องสิน