เพื่อนกันกับเจ้าให้มีความสุขยิ่งกว่าแต่ก่อน แล้วสั่งให้ยกโต๊ะมาเสวย แล้วชวนนางขันกีกับนางฮิบี๋เข้ากินด้วยกัน แล้วก็บรรทมด้วย แต่พระเจ้าติวอ๋องมิได้เสด็จออกหลายวัน ขุนนางผู้ใหญ่ผู้น้อยถึงเวลามาเตรียมเฝ้าตามเคย ไม่เห็นพระเจ้าติวอ๋องเสด็จออก ต่างคนจึงพูดกันว่า บัดนี้ เจ้านายก็หลงไปด้วยนางขันกี นางฮิบี๋ ไม่เสด็จออกว่าราชการเลย เราจะทำประการใดดี แต่เรามาเตรียมอยู่ทุกวันก็มิได้เฝ้า ราชการถ้อยความก็ค้างเกินเป็นอันมาก ปรึกษากันแล้วต่างคนก็กลับไปบ้าน
ฝ่ายบูเสงอ๋องผู้เป็นขุนนางผู้ใหญ่อยู่ในเมืองจิวโก๋ ครั้นรู้ว่า พระเจ้าติวอ๋องหลงอยู่ด้วยนางขันกี นางฮิบี๋ ปิศาจ ไม่ออกว่าราชการบ้านเมือง นานไปเห็นแผ่นดินจะไม่เป็นปรกติเหมือนแต่ก่อน ก็มีความวิตกนัก จึงคุมทหารสี่สิบแปดหมื่นพร้อมด้วยเครื่องศัสตราวุธ ก็ไปรักษาอยู่ ณ เมืองโตเสีย เป็นเมืองด่านใกล้เมืองจิวโก๋ ครั้นรู้ข่าวเกียงบุนฮวน เจ้าเมืองตะวันออก ยกทหารมาตั้งอยู่ ณ เขาแอหมาเนีย จะเข้าตีเอาตินตงก๋วน ด่านเมืองจิวโก๋ จึงสั่งอึ้งจงเบ๋งกับฬ่อหยงให้คุมทหารสิบหมื่นไปป้องกันรักษาอยู่ ณ ด่านตินตงก๋วน แล้วบูเสงอ๋องก็กลับมาเมืองจิวโก๋
