หน้า:Hongsin 2506 (1).djvu/302

290

ห้องสิน

 

เท่านี้ พระองค์ยังไม่ทรงพระเมตตาโปรดให้ ซึ่งข้าพเจ้าจะทำราชการช่วยรักษาแผ่นดินของพระองค์สืบไปนั้น เห็นเหลือสติปัญญา แล้วแลไปเห็นฮุยต๋ง บุนไท้สือจึงถามว่า ตัวเป็นขุนนางชื่อไร ฮุยต๋งจึงว่า ข้าพเจ้าชื่อ ฮุยต๋ง ท่านเป็นขุนนางผู้ใหญ่ และมาบังคับพระเจ้าติวอ๋องจะให้รื้อพระตำหนักลกไต๋และขับนางขันกีเสียนั้น ท่านเห็นสมควรแล้วหรือ บุนไท้สือก็โกรธ จึงเอามือตบฮุยต๋งพลัดตกลงมาหน้าฟก ฮิวฮุนจึงขึ้นไปว่า ซึ่งท่านบังอาจตีขุนนางต่อหน้าพระที่นั่ง ก็เหมือนตีพระเจ้าติวอ๋อง ท่านเป็นขุนนางผู้ใหญ่ ลืมขนบธรรมเนียมเสียหรือ บุนไท้สือโกรธนัก จึงว่า เพราะมึงทั้งสองสอพลอ กฎหมายสำหรับแผ่นดินจึงฟั่นเฟือน แล้วเอาเท้าถีบฮิวฮุนกระเด็นไปประมาณสามวา แล้วสั่งให้ทหารซ้ายขวาจับเอาตัวฮิวฮุน ฮุยต๋ง ไปฆ่าเสีย พระเจ้าติวอ๋องก็มิได้ตรัสประการใด บุนไท้สือจึงทูลว่า อ้ายสองคนนี้ให้ฆ่าเสียจึงจะชอบ พระเจ้าติวอ๋องจึงตรัสว่า ความสามประการนั้นเราค่อยคิดกัน บุนไท้สือเห็นพระพักตร์พระเจ้าติวอ๋องไม่สบาย จึงกราบทูลว่า ซึ่งข้าพเจ้าทำการทั้งนี้หวังจะให้แผ่นดินเป็นสุข จะได้ทรยศนั้นหามิได้ พระเจ้าติวอ๋องจึงว่า ฮิวฮุน ฮุยต๋ง นั้นจงจำใส่คุกไว้ก่อน แล้ว