นางก็คิดแค้นพยาบาทบูเสงอ๋องว่า จะไปไหนพ้นกัน จะแก้แค้นให้ได้
ฝ่ายเกียงจูแหยซึ่งอยู่ ณ เมืองไซรกีทิศตะวันตก จึงคิดกับบุนอ๋องว่า บัดนี้ พระเจ้าติวอ๋องเสพสุรา หลงด้วยผู้หญิง ไม่เอาใจใส่ในราชการบ้านเมือง ซ่องเฮ่าเฮ้า เจ้าเมืองทิศเหนือนั้น ไปคบกับฮิวฮุนในเมืองจิวโก๋ชวนกันคิดการไม่ตรงต่อแผ่นดิน บุนไท้สือก็ยกทัพไปเมืองปักไฮ ขุนนางบรรดาอยู่ในเมืองหลวงก็ว่าการงานไม่สิทธิ์ขาด คนทั้งปวงก็ได้ความเดือดดังอยู่ในกองไฟ ควรเราจะยกทหารไปฆ่าซ่องเฮ่าเฮ้าเสียเถิด บุนอ๋องก็เห็นชอบด้วย จึงว่า ท่านจะไปแต่ผู้เดียว หรือจะให้เราไปด้วย เกียงจูแหยจึงว่า เชิญท่านไปด้วย จะได้ช่วยคิดอ่าน ครั้นปรึกษากันแล้ว ก็จัดแจงทหารได้สิบหมื่น ยกทัพไปถึงเมืองปักเป๊กเฮ้า แล้วจึงให้ตั้งค่ายมั่นอยู่
ฝ่ายชาวด่าน ครั้นรู้ว่า กองทัพยกมา ก็เข้าไปแจ้งราชการ ขณะนั้น ซ่องเฮ่าเฮ้าไปเมืองจิวโก๋ ให้ซ่องเอ๋งปิวผู้บุตรอยู่รักษาเมือง แจ้งความว่า กองทัพยกมา จึงให้อึ้งวันเจ้ ตั๋นเกงจง หมุยเต๊ก กิมเสง คุมทหารออกไปรบกับเกียงจูแหย บุนอ๋องจึงให้หลำจงกวดคุมทหารออกรบ ครั้นหลำจงกวดออกไปนอก
