หน้า:Hongsin 2506 (1).djvu/325

เล่ม ๑

313

 

แต่นิ่งตรึกตรองอยู่ช้านาน แล้วหวนคิดว่า เสียแรงเรารักท่าน ช่วยทำนุบำรุงแผ่นดินโดยความสัตย์ ควรหรือมาเชื่อคำปิศาจ ทำกับภรรยาและน้องเราจนเสียชีวิต คุณกับโทษก็ลบล้างกัน ซึ่งจะอยู่ทำราชการด้วยสืบไป มันก็จะยุยงด้วยกลอุบายต่าง ๆ ก็จะฆ่าเราเสียสักวันหนึ่ง แล้วว่า ซึ่งเจ้าว่านั้น พี่เห็นด้วยแล้ว แต่จะทำหุนหันโดยด่วนนั้นไม่ได้ จำจะคิดให้ดี ด้วยเป็นการใหญ่อยู่ อึ้งเบ๋งจึงว่า บูอ๋องซึ่งเป็นใหญ่ในเมืองไซรกีก็คิดกระทำการตีเมืองและเกลี้ยกล่อมอาณาประชาราษฎรเข้าด้วยสักสองส่วนแล้ว เห็นจะได้เป็นเจ้าแผ่นดินเป็นมั่นคง ถ้าเราหนีไปเข้าด้วยทำการก็จะมีความชอบ บูเสงอ๋องก็เห็นชอบด้วย จึงว่า ใจของพี่คิดแค้นพระเจ้าติวอ๋องนัก เมื่อใดได้กระทำทดแทนเสียให้สาแก่ใจก่อนจึงจะไป แล้วสั่งทหารให้หาบรรดาบ่าวไพร่ซึ่งอยู่ในบ้านมีบัญชีพันคนนั้นจัดแจงอาวุธไว้ให้พร้อมในวันนี้ จึงเอาเกวียนสี่ร้อยเล่มมาบรรทุกสิ่งของและพรรคพวก ผู้หญิงที่จะได้ล่วงหน้าไปก่อนนั้นให้มีทหารกำกับป้องกันไปด้วย ครั้นเวลาคนนอนหลับ ให้เกวียนและพรรคพวกทั้งปวงไปคอยอยู่ตรงประตูไซรหมึงนอกเมือง แต่ตัวบูเสงอ๋อง กับอึ้งเบ๋ง ผู้น้อง กับจิวกี ทหารเอก ต่างคนถืออาวุธเข้าไปที่ประตูวัง จิวกี