จึงร้องว่า มีการร้อน ให้เชิญเสด็จออกมาเร็ว ๆ ทหารที่รักษาประตูอยู่นั้นก็บอกกันต่อ ๆ เข้าไป
ฝ่ายพระเจ้าติวอ๋องบรรทมอยู่ในที่ หาหลับไม่ ด้วยมีความวิตกถึงการที่นางกาสีและนางอึ้งกุยหุยตายนั้น ไม่มีความสบายพระทัย พอมีผู้มากราบทูลว่า คนมาร้องว่า มีราชการร้อน ให้เสด็จออกไปโดยเร็ว พระเจ้าติวอ๋องก็ตกพระทัย ด้วยมิได้รู้ว่า จะมีเหตุ คิดว่า ขุนนางมาแจ้งราชการ จึงทรงพระแสงง้าวเสด็จออกมาข้างหน้า จิวกีเห็นก็ร้องว่า ท่านเป็นกษัตริย์ ทำการมิชอบ ข่มเหงภรรยาบูเสงอ๋องซึ่งเป็นขุนนางผู้ใหญ่ ผิดอย่างธรรมเนียม หาควรไม่ แล้วรำง้าวเข้าไปจะฟันพระเจ้าติวอ๋อง พระเจ้าติวอ๋องก็ต่อสู้ด้วยพระแสงง้าว อึ้งเบ๋งจึงเข้าช่วย ขณะเมื่อจิวกี อึ้งเบ๋ง สู้กับพระเจ้าติวอ๋องอยู่นั้น บูเสงอ๋องร้องห้ามว่า อย่าเพ่อทำวุ่นวาย เราจะพูดกับพระเจ้าติวอ๋องก่อน คนทั้งสองก็ไม่ฟัง ยิ่งทำการบุกรุกเข้าไป พระเจ้าติวอ๋องต่อสู้ได้สามสิบเพลง สิ้นกำลัง ถอยกลับเข้าวัง อึ้งเบ๋งขยับจะไล่ตาม บูเสงอ๋องก็วิ่งเข้ายุดมือไว้ ห้ามว่า อย่าทำให้ถึงชีวิตเลย ไม่ควร แล้วก็พากันมาขึ้นม้ารีบไปทางประตูด่านตะวันตก พาสมัครพรรคพวกซึ่งคอยอยู่นั้นอพยพหนีไป ในเวลานั้น ราษฎร
