ฝ่ายบุนไท้สือจัดแจงพลทหารสรรพไปด้วยเครื่องศัตราวุธ พร้อมแล้วก็ยกออกทางประตูทิศตะวันตกรีบตามอึ้งปวยฮอไป ขณะเมื่ออึ้งปวยฮอพาบุตรและพี่น้องพรรคพวกทหารหนีมาทางเบ๋งจี๋นข้ามแม่น้ำฮองโหขึ้นไป ณ หาดใหญ่แดนเมืองจี๋นตีก๋วน อึ้งปวยฮอจึงคิดว่า เตียวกุยซึ่งรักษาเมืองจี๋นตีก๋วนอยู่นี้มีฝีมือเข้มแข็งนัก จะไปตามทางนั้นมิได้ จึงพาพรรคพวกหนีอ้อมไปทางหลังเมือง รีบตัดไปด่านหลิมตองก๋วน แล้วค่อยเดินเป็นปรกติไป ถึงป่าแปะเอ๋งหลิม พอได้ยินเสียงทหารและม้าล่อฆ้องกลองเอิกเกริกตามมาข้างหลังเป็นอันมาก อึ้งปวยฮอตกใจ เหลียวไปดูเห็นธงสำหรับทัพมีอักษร ก็รู้ว่า บุนไท้สือตามมา จึงคิดแต่ในใจว่า บุนไท้สือยกมาครั้งนี้รี้พลมากนัก เสียงทหารและเท้าม้าดังแผ่นดินจะถล่ม ผงคลีตระหลบไปทั้งอากาศ เหลือกำลังที่จะสู้รบ ก็ขับทหารพรรคพวกรีบหนีไป แล้วเหลียวไปเห็นอึ้งเทียนเสียง บุตรที่สามอายุเจ็ดขวบ ขี่ม้าตามมา อึ้งปวยฮอถอนใจใหญ่แล้วว่า แต่ชาติก่อนเจ้าทำกรรมไว้อย่างไร จึงมาพลอยได้ความทุกข์ด้วยแต่เด็กฉะนี้ พอว่าขาดคำลง ทหารเข้ามาบอกว่า ข้างขวามือมีคนและม้ายกมาพวกหนึ่ง แล้วทหารคนหนึ่งมาบอกว่า ทางข้างซ้ายมีทหารยกมาอีกกองหนึ่ง อึ้งปวยฮอแลไปดูก็
หน้า:Hongsin 2506 (1).djvu/329
หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
เล่ม ๑
317