ตะวันออกเฉียงใต้ บันดาลให้เห็นเป็นคนพวกอึ้งปวยฮอกลับย้อนเข้าไปตามทางหลวง คนสอดแนมก็เข้ามาแจ้งกับบุนไท้สือว่า อึ้งปวยฮอหนีเข้าไปในเมืองแล้ว บุนไท้สือแจ้งดังนั้นก็ยกทหารออกจากค่าย ก็กลับตามอึ้งปวยฮอไปโดยเร็ว ตัดเอาไปจีนตี๋เป็นทางตรง บุนไท้สือแลไปข้างหน้าเห็นเป็นนกตกใจกลัววิ่งระส่ำระสายตามทางจะไปเมืองหลวง ก็สำคัญว่า อึ้งปวยฮอหนีกลับเข้าไปในเมือง เร่งขับทหารรีบตามจนพ้นเปงจิ๋นไป
ขณะนั้น โต๊ะเต๊กจินกุ๋นอ่านมนตร์ขึ้น ผ้านั้นก็พาอึ้งปวยฮอไว้ในทางหลวงดังเก่า ฝ่ายอึ้งฮวยฮอกับพรรคพวก ครั้นผ้าออกจากกายแล้ว เหมือนนอนหลับแล้วตื่นขึ้น แลไปดูทหารซึ่งล้อมไว้ทั้งสี่ด้านหายไปสิ้น มีความยินดีนัก จึงว่า บุญของเรายังไม่ถึงที่ตาย อึ้งเบ๋ง ทหาร จึงว่า อันคนไม่ถึงที่แล้ว จะทำประการใดก็หาเป็นอันตรายไม่ ด้วยเทพยดารักษาอยู่ อึ้งปวยฮอก็พาทหารรับไปถึงด่านหลิมตองก๋วน แลไปข้างหน้าเห็นคนและม้าแล้วมีทหารคอยตั้งสกัดทางอยู่ อึ้งปวยฮอจึงห้ามเกวียนเสบียงให้หยุดอยู่ก่อน เราจะขึ้นไปดู พอได้ยินเสียงประทัดและเสียงคนอื้ออึงใกล้เข้ามา อึ้งปวยฮอแลไปเห็น
