หน้า:Hongsin 2506 (1).djvu/334

322

ห้องสิน

 

หลังเป็นอันมาก ซึ่งเราเป็นผู้ใหญ่ว่ากล่าวทั้งนี้ ท่านจงตรึกตรองดูเถิด ถ้าจะขืนดื้อดึงไป มิฟังคำเรา ต่อภายหลังท่านจึงจะรู้จักสำนึก อึ้งปวยฮอจึงว่า ท่านผู้เฒ่ารักษาสัตยธรรมอยู่ ข้าพเจ้าผู้น้อยนี้แต่ก่อนมาจะเป็นประการใดก็รู้อยู่กับท่าน แต่ครั้งนี้ พระเจ้าติวอ๋องหลงไปด้วยสตรี ทั้งเมาสุรา แล้วเชื่อคำคนพาล เห็นผิดเป็นชอบ แผ่นดินเมืองแปรปรวนไป อาณาประชาราษฎรได้ความเดือดร้อนมาช้านานแล้ว ข้อซึ่งกระทำกับภรรยาข้าพเจ้านั้น อย่าว่าเลย แต่พระมเหสีของท่านหาความผิดมิได้ ก็ประหารชีวิตเสียได้ ข้าพเจ้าทำราชการเล่า ก็ตั้งใจสามิภักดิ์โดยสุจริต ได้สั่งสอนขุนนางและข้าราชการทั้งปวงให้สัตย์ซื่อต่อแผ่นดิน จะว่ากล่าวข้อความสิ่งใดก็โดยสัตยธรรม มิได้ลำเอียง ตั้งใจทำนุบำรุงเจ้าของตัว อาณาประชาราษฎรได้อยู่เย็นเป็นสุขทั้งแผ่นดิน ครั้งเมื่อหัวเมืองฝ่ายตะวันออกกระด้างกระเดื่อง มิได้อ่อนน้อมแก่พระเจ้าติวอ๋อง ข้าพเจ้าก็รับอาสาสู้ทรมานกายยกไปปราบปรามถึงสองร้อยเอ็ดครั้ง จึงราบคาบเป็นปรกติมาจนทุกวันนี้ ความชอบความดีของข้าพเจ้าทำไว้แต่ก่อนสูญไปแล้ว ซึ่งข้าพเจ้าจะทำราชการสืบไปนั้น เห็นจะรักษาตัวไปมิได้ ท่านได้เอ็นดูแล้วจงปล่อยให้ข้าพเจ้าไป