หน้า:Hongsin 2506 (1).djvu/335

เล่ม ๑

323

 

โดยดีเถิด ถ้าเดชบุญของข้าพเจ้าไปหาที่พึ่งอื่นได้สมคิด ก็คงจะกลับมาแทนคุณท่านให้ถึงขนาด เตียวฮองได้ยินอึ้งปวยฮอว่า ให้เกิดโทโสเป็นกำลัง จึงด่าว่า อ้ายโจร ถ้อยคำสำนวนว่ากล่าวไม่ปรานีผู้ใหญ่ ดูหมิ่นเห็นว่า เราเป็นคนชรา แล้วเตียวฮองก็ขับม้าเข้าไปฟันด้วยง้าว อึ้งปวยฮอเอาทวนรับไว้ทัน จึงว่า ท่านผู้เฒ่าอย่าเพ่อโทโส ท่านก็เป็นขุนนาง ข้าพเจ้าก็เป็นขุนนาง ทำราชการอยู่ด้วยกัน อย่าเพ่อถือว่า ตัวดี ถ้ามีทุกข์มาบ้าง ก็จะเหมือนหัวอกข้าพเจ้าฉะนี้ เตียวฮองร้องตวาดด้วยเสียงอันดังว่า อ้ายกบฏต่อแผ่นดิน ลมปากแข็งนัก แล้วเอาง้าวฟันซ้ำไปอีก อึ้งปวยฮอหลบทัน มีความโกรธเป็นอันมาก ก็ขับโคเข้ารบกับเตียวฮอง รบกันได้สามสิบเพลง เตียวฮองกำลังน้อย ชักม้าหนี อึ้งปวยฮอได้ทีไล่ตามไป เตียวฮองได้ยินเสียงกระดึงที่คอโคตามมาข้างหลัง ก็รู้ว่า อึ้งปวยฮอไล่มา จึงเอาง้าวแอบข้างม้าไว้ แล้วชักกระบองทองเหลืองออกจากเสื้อ เอาไหมพู่สำหรับกระบอกพันมือให้มั่น มือหนึ่งชักม้าให้เดินถอยหลังสวนทางลงมา ขณะเมื่อเตียวฮองชักม้าหนีไปนั้น อึ้งปวยฮอตามไป พอเห็นเตียวฮองเอาง้าวแอบข้างม้า ก็มีความสงสัยว่า เตียวฮองจะทำอุบายประการใด ก็รีบขับโคตามมา ม้ากับโค