แพร่งพรายไป อึ้งปวยฮอกับพรรคพวกก็มีความยินดี ต่างคนต่างถืออาวุธขึ้นม้ารีบออกมา พอเวลายามหนึ่งเป็นหัวค่ำอยู่ ชาวด่านทั้งปวงก็หาทันสังเกตไม่ เสียวหงินไขประแจประตูส่งอึ้งปวยฮอออกจากด่าน
ขณะเมื่อเตียวฮองสั่งเสียวหงินไปแล้ว ก็จัดแจงตัวคอยเวลาอยู่ พอได้ยินเสียงคนร้องขึ้นอื้ออึงว่า อึ้งปวยฮอแหกด่านออกไปได้ เตียวฮองตกใจ จึงร้องว่า เราใช้คนผิดแล้ว หาทันคิดว่าเสียวหงินเป็นข้าเก่าของอึ้งปวยฮอไม่ มีความโกรธเป็นกำลัง ขึ้นม้าถือง้าวรีบตามอึ้งปวยฮอไป เสียวหงินแอบประตูด่านอยู่ พอเตียวฮองออกจากประตู เสียวหงินเอาทวนแทงเตียวฮองตกม้าตาย ครั้นเสียวหงินฆ่าเตียวฮองตายแล้ว ก็ควบม้ามาตามอึ้งปวยฮอ จึงร้องไปว่า ให้ท่านรออยู่ก่อน อึ้งปวยฮอได้ยินเสียงหวินร้องมาก็รอโคอยู่ เสียวหงินมาถึงจึงบอกว่า ข้าพเจ้าฆ่าเตียวฮองตายแล้ว ท่านไปให้สบายเถิด ข้าพเจ้าจะกลับไปจัดแจงด่าน เกลือกกองทัพจะตามท่านมาภายหลัง ข้าพเจ้าจะได้ต้านทานไว้ให้ท่านไปสบาย แล้วเสียงหงินจึงว่า ท่านกับข้าพเจ้าจะจากกันไปวันนี้ เมื่อไรจะได้พบกับท่านอีกเล่า อึ้งปวยฮอจึงตอบว่า เราขอบใจท่านนัก ท่าน
