หน้า:Hongsin 2506 (1).djvu/340

328

ห้องสิน

 

ฟังว่า ตันต๋องคนนี้เดิมเป็นขุนนางทำราชการอยู่ในเรา กระทำความผิดโทษถึงตาย เราจะให้เอาตัวไปฆ่าเสียตามกฎหมาย ขุนนางทั้งปวงชวนกันขอโทษไว้ให้ทำราชการแก้ตัวครั้งหนึ่ง เรามีใจเมตตา จึงงดโทษให้ บัดนี้ ได้มาเป็นนายด่าน เห็นตันต๋องจะเอาความหลังมาผูกใจเจ็บเราเป็นมั่นคง เราจะคิดประการใด ว่ายังมิทันขาดคำ ได้ยินอื้ออึงมาเป็นอันมาก อึ้งปวยฮอขึ้นหลังโคถือทวนออกไปยืนอยู่หน้าค่าย ตันต๋องเห็นดังนั้น จึงทำเป็นองอาจ ขับม้าออกมาหน้าทหาร รำทวนเย้ย แล้วชี้เอาอึ้งปวยฮอว่า ท่านอยู่ในเมืองหลวงทำราชการจนได้เป็นเจ้า เหตุไรวันนี้จึงลอบหนีออกมานอกด่าน บุนไท้สือให้เรามาคอยอยู่นานแล้ว เร่งลงจากหลังโค เราจะพาเข้าไปส่งเมืองหลวงเป็นความชอบของเรา อึ้งปวยฮอได้ฟังดังนั้น จึงตอบว่า อันความเท็จจริงชั่วดีนั้นก็ย่อมมีอยู่ด้วยกันทุกคน ตัวท่านเล่าแต่แรกเป็นขุนนางอยู่ในเรา เราก็หามีใจลำเอียงไม่ เลี้ยงท่านเหมือนหนึ่งน้อง เมื่อท่านเป็นโทษนั้นเล่า ท่านกระทำใส่ตัวท่านเอง ถึงกระนั้น เราก็มีใจเมตตาท่าน ฟังคำคนทั้งปวงห้าม ให้ทำราชการแก้ตัว มิใช่เราจะไม่มีคุณแก่ท่าน ท่านมาเยาะเย้ยเราดังนี้ หมายจะแก้แค้นความหลังหรือ ถ้าดังนั้นก็