หน้า:Kotmai Mueang Thai 1882 vol 1.pdf/413

410

ลักษณพยาน

แล้ว เสด็จเข้าสู่พระปรินิพพานไปเปนลำดับ แลสมเด็จพระศรีสากยมุนีโคดมบรมครูเจ้าแห่งเราทรงสร้างพระสมภารบารมีสี่อสงไขยแสนมหากลัปบำเพญพุทธบริจาคทั้งห้าพระบารมี ๓๐ ทัศ จึ่งได้ตรัสเปนสมเด็จพระพุทธเจ้าในพระรัตนบัลลังก์ควงไม้ทุมราชพระมหาโพธิโปรดจัตุบรรพสัชทั้งสี่ คือ พระภิกษุภิกษุนีอุบาสกอุบาสิกา ให้ลุพระอรหัตปฏิสัมภิทาญาณครบกำหนดพระพุทธเวไนย ภอพระชนมายุท่วน ๘๐ พระพรรษา ก็เสด็จเข้าสู่พระอมัตมหานครนฤพาน ทรงพระมหากรุณาพระราชทานพระบวรพุทธสาศนาไว้ ๕๐๐๐ พระพรรษา แลพระไตรปิฎกธรรมแปดหมื่นสี่พันพระธรรมขันธ กับทั้งพระปฏิมากรเจดียสนองพระองคไว้เปนที่ไหว้ที่สการบูชาแก่เทพยดามนุษทั้งปวง แลปางนี้ขอเทพยดาทั้งหลาย คือ พระอินทร พระพรหม พระยมราช แลท้าวจัตุโลกบาล พระจันทร พระอาทิตย ภูมอารักษอากาศ เทพยดาผู้รักษาพระพุทธสาศนา แลเทพยดาอันรักษาซึ่งขอบขันธเสมาแลพระมหาบวรเสวตรฉัตร จึ่งเสด็จมาประชุมให้พร้อมกันในสฐานที่นี้ ฟังซึ่งคำคนผู้จะเปนสักขีพยานแก่กัน ถ้าเหนว่าเหน ได้ยินให้ว่าได้ยิน รู้ให้ว่ารู้ ถ้ามิได้เหนว่าได้เหน มิได้ยินว่าได้ยิน มิรู้ว่ารู้ แผ่นพระธรณีอันหนาได้สองแสนสี่หมื่นโยชนอย่าได้ทรงซึ่งคนอันหาความสัจมิได้ไว้เลย ให้เปนพิกลบ้าใบ้วิบัติต่าง ๆ ถ้าจะไปยกเข้าป่า ให้เสือกิน แลต้องอสนีบาตสายฟ้าฟาด แลให้บังเกิดอุบัติโลหิตตกจากปากจะมูกถึงซึ่งชีวิตรพินาศ อย่าให้ทันสั่งบุตรภรรยา แลคำสาบานทั้งนี้จงให้ได้แก่คนอันหาความสัจมิได้ ประการหนึ่ง ให้ท่านตัดศีศะคนซึ่งเปนพยานหาความสัจมิได้ให้มากกว่าก้อนเส้าคนทั้งหลายในมนุษโลกยนี้ อนึ่ง ให้ท่านตัดมือตัดท้าวเสียให้มากกว่าเสนหญ้า อนึ่ง ให้ท่านเชือดเนื้อคนอันหาความสัจมิได้ให้มากกว่าแผ่นดินอันหนาได้สองแสนสี่หมื่นโยชน อนึ่ง ให้ท่านควักตาคนอันหาความสัจมิได้ให้มาก