บังอาจยื้อชักเอามันไปจำจองไว้ณบ้านเรือนโดยพลการเอง ท่านว่าเลมิด ให้ไหมโดยยศถาศักดิ์ ๚ะ
๓๑๏มาตราหนึ่ง ช้างม้าโคกระบือเรือเกวียนแลสิ่งของอันใด ๆ หายไป แลตนภบช้างม้าโคกระบือสิ่งของ ๆ ตนในที่ใด มิได้อายัดไว้ แลตนยื้อชักจับกุมเขนเอาไปไว้ณบ้านเรือนเอง แล้วจึ่งเอาไปอายัดแก่ตระลาการ จึ่งทำหนังสือฟ้อง ท่านว่าผู้นั้นเลมิด ให้ไหมโดยยศถาศักดิ์เปนพิไนยหลวง ๚ะ
๓๒๏มาตราหนึ่ง ยื้อชักเกาะกุมผู้คนไปถึงบ้านเรือน ถึงกลางทาง แลปล่อยผู้คนนั้นมา ท่านว่าอย่าเอาเปนอาญาเลย เพราะว่ากลัวอาญาจึ่งปล่อยมา ถ้ายื้อชักเกาะกุมไปถึงบ้านเรือนแล้วจำไว้ให้มีนายประกันก็ดี คุมไว้ก็ดี ท่านให้เอาเปนอาญา ๚ะ
๓๓๏มาตราหนึ่ง ทาษลูกนี่ทรัพยสิ่งสีนติดค้างกัน ถ้าลูกนี่อยู่หัวเมืองใด ๆ ก็ดี ให้เจ้านี่ไปร้องฟ้องเรียกหาเอาณหัวเมืองนั้น ถ้าเจ้านี่มิได้ร้องฟ้อง คิดอ่านไปเกาะกุมยื้อชักเอาลูกนี่มาว่ากล่าวเอาเอง ท่านว่าเจ้านี่เลมิด ให้ไหมโดยยศถาศักดิ์เปนพิไนยหลวง ๚ะ
๓๔๏มาตราหนึ่ง ทวยราษฎรฟ้องร้องทุกขว่าผู้ใหญ่ข่มเหงผู้น้อย ถ้าตีถองจำจองฉ้อประบัดเอาพัศดุทองเงินแลข่มเหงด้วยประการใด ๆ ก็ดี ให้รับทุกขรับฟ้องของมัน ให้ว่ากล่าวให้แก่มัน ถ้าผู้รับฟ้องมิรับฟ้องร้องทุกขของมัน ท่านว่าผู้รับฟ้องเลมิด ให้ไหมโดยยศถาศักดิ์เปนพิไนยหลวง
๓๕๏มาตราหนึ่ง ผู้ร้องฟ้องในกรมใด ๆ แลผู้ต้องคดีนั้นมิได้ออกมาแก้คดีตามเขากล่าวหา แลมันบังอาจไปเกาะกุมยื้อชักเอาเขาผู้ฟ้องมันนั้นไปทำโทษโบยรันด่าตีทำข่มเหงด้วยประการใดก็ดี ท่านว่ามันผู้นั้นทำเลมิดทำเหนือหนังสือร้อง ให้ไหมทวีคูณเปนสีนไหมกึ่งเปนพิไนยกึ่ง
