๓๖๏มาตราหนึ่ง ผู้ใดบังอาจสามหาวขึ้งเคียดจะฟันจะแทงจะตีท่านแลจะฟันแทงท่านนั้นมิได้ ขัดใจตนไปฟันกล้วยฟันอ้อยแลผลพฤกษแลฟันรั้วเรือนทลายเรือนเอาไม้ค้อนก้อนดินทิ้งขว้างทุ่มซัดเรือนท่าน ท่านว่าผู้นั้นคือคนร้าย ให้ไหมโดยทำแก่ท่านเปนสีนไหมกึ่งเปนพิไนยกึ่ง แล้วให้ไหมเปนข้อเลมิดลาหนึ่งโดยยศถาเปนพิไนยหลวง เพราะว่าท่านมิให้มีคนร้ายในแผ่นดินของพระเจ้าอยู่หัว ๚ะ
๓๗๏มาตราหนึ่ง ท่านหาผิดมิได้ ไปเกาะกุมเอาท่านมาพิจารณาว่ากล่าวลงเอาพัศดุเงินทองร่ำเรียนพิททูลให้เขาต้องตีโบยจำจอง ผู้ใดทำดังนี้ ท่านว่าผู้นั้นเลมิด ให้ไหมโดยยศถาศักดิ์ แลให้ไหมโดยตีด่าจำจองตามพระราชกฤษฎีกา ๚ะ
๓๘๏มาตราหนึ่ง มัดท่านด้วยเชือกด้วยไม้ด้วยหวายแลตีด้วยหวายแลลวดหนังก็ดี ท่านว่าผู้นั้นเลมิด ให้ไหมโดยยศถาศักดิ์เปนพิไนยหลวง แล้วให้ไหมโดยมัดผูกจำจองนั้นอีกโสดหนึ่งเปนสีนไหมกึ่งเปนพิไนยกึ่ง
๓๙๏มาตราหนึ่ง ผู้ใดขว้างไม้ค้อนก้อนดินก้อนอิฐในเวลากลางคืนต้องเรือนท่าน ให้ไหมเปนข้อเลมิดโดยยศถาศักดิ์ ถ้าขว้างกลางวันต้องเรือนท่าน ให้ไหมทำเปนสามส่วน ยกเสียสองส่วนเอาแต่ส่วนหนึ่ง ตามบันดาศักดิ์ ๚ะ
๔๐๏มาตราหนึ่ง สู่ฃอลูกสาวท่านหลานสาวท่าน ท่านให้แล้วยังมิได้แต่งงาน ชายกุมเกาะเบาะแชลงถูลากเอาหญิงนั้นไป ท่านว่าชายนั้นเลมิด ให้ทวนชายต้นเหตุนั้น ๓๐ ที พวกเพื่อนคล ๑๕ ที ถ้ามีบาดเจ็บ ให้ไหมอีกลาหนึ่ง ๚ะ
๔๑๏มาตราหนึ่ง ท่านหาความร้ายมิได้ ใส่กลแก่ท่านว่าทำร้ายแก่ตนด้วยประการใด ๆ ก็ดี แลกุมเกาะท่านมาไต่ถามเองก็ดี มาส่งให้
