หน้า:Kotmai Mueang Thai 1882 vol 2.pdf/241

หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
240
ลักษณอาญาราษฎร

ท่านให้พิจารณจงถ่องแท้ ได้เท่าใดให้เสียกึ่งหนึ่ง ถ้ามันหาสีนมิได้ มันแกล้งกล่าวเท็จ มันมักได้เท่าใด ให้มันเสียเท่านั้น ถ้าตกหายหาสลักสำคัญมิได้ จะว่าดั่งฤๅมิได้เลย ๚ะ

๔๗มาตราหนึ่ง ผู้ใดปองร้ายท่าน ทำท่านมิได้ จ้างคนอื่นให้ไปทำร้ายท่านด้วยประการสิ่งใด ๆ ก็ดี ท่านมิตาย แต่ว่าลำบากมีบาดแผลเสียโฉม ท่านให้ไหมเท่าตายด้วยศักดิ์เหล็ก ๚ะ

ศิริบททรงชำระใหม่ได้บทในอาญาหลวง ๑๓๐ มาตรา ๚ะ

บทในอาญาราษฎร ๒๐ มาตรา เปน ๑๕๐ มาตราด้วยกันเท่านี้

ลักษณอาญาราษฎรจบแต่เท่านี้ ๚ะ