ได้อีก และเสียงในหัวใจของเขาก็ดูจะร่ำร้องโดยพลันว่า "รับวาสนาที่เทพยดาประทานมาทางเจ้าซะ!" พูดกันสั้น ๆ เขาตกบ่วงเสน่ห์ ตกลงไปจนถึงขั้นที่ไม่อารัมภบทอันใดแล้วออกปากขอแก่ผู้เฒ่าให้ยกลูกสาวมาสมรสด้วย ขณะเดียวกันก็แจ้งพวกเขาถึงชื่อเสียงเรียงนามและเถือกเถาเหล่ากอของตน กับทั้งชั้นยศในการเป็นราชบริพารของเจ้าแห่งโนโตะ
เหล่าผู้เฒ่าน้อมกายลงต่อหน้าเขาพร้อมอุทานเป็นการใหญ่ด้วยความพิศวงใจอย่างซาบซึ้ง ทว่า หลังจากอึกอักอยู่สักขณะอย่างเห็นได้ชัด ผู้บิดาก็ตอบว่า
"นายท่านผู้เจริญ พ่อเป็นผู้ดำรงตำแหน่งสูง และมีแววจะได้เลื่อนขึ้นไปสู่หลายสิ่งที่สูงยิ่งกว่า ความเมตตาที่พ่อโปรดมอบให้เรานั้นยิ่งใหญ่เหลือเกิน ส่วนความขอบคุณของเราสำหรับเรื่องนั้นก็ลึกซึ้งเกินกว่าจะพรรณาหรือหยั่งถึงได้ แต่ลูกสาวของเรานี้เป็นสตรีชนบทไร้สติปัญญา ชาติตระกูลก็ต่ำ ซ้ำมิได้รับการฝึกฝนหรืออบรมอย่างใด ๆ เลย คงมิบังควรที่จะให้นางได้เป็นภริยาซามูไรสูงศักดิ์ แม้เพียงจะเอ่ยเรื่องเช่นนี้ขึ้นมาก็นับว่า ไม่เหมาะแล้ว . . . แต่เมื่อพ่อเห็นว่า นางต้องใจพ่อ และพ่อยอมลดตัวลงมาโดยไม่ถือสากิริยาแบบชาวนาชาวไร่ ทั้งมองข้ามไปซึ่งความหยาบคายหนักหนาของนาง เราก็ยินดีมอบนางให้ไปเป็นสาวใช้ต้อยต่ำของพ่อ เพราะฉะนั้น จากนี้ไป เชิญปฏิบัติต่อนางตามอัธยาศัยอันน่าเลื่อมใสของพ่อเถิดหนา"
