หน้า:Phlae Kao 2479.djvu/49

อีเรียมเอ๊ย มึงจงฆ่ากูเถิด กูมาเพราะมึงนัด กูเก้อเพราะมึงลวง โอ้ เรียม

หลากมา กูก็ใฝ่ใจถึงแต่มึง ทั้งหน้าไถหน้าหว่านกูก็เฝ้าคอย คอยอีเรียมเอ๋ย กูคอยมึงจนพ้นหน้าเกี่ยวหน้าลาน น้ำหลากก็ลดไป ตลิ่งก็แห้งระแหง ลำน้ำก็เขินเลน กูยังนึกว่ามึงรักอ้ายขวัญใฝ่หาอ้ายขวัญอยู่ยังเดิม 

๔๕