พันจันทนุมาศ (เจิม) เป็นหลัก ก็จะต้องแต่งหลังจากปี จ.ศ. ๑๑๕๗ (พ.ศ. ๒๓๓๘) และจะต้องแต่งในรัชกาลที่ ๑ เพราะเหตุว่าสมเด็จพระพนรัตน์วดพระเชตุพนถึงแก่มรณภาพเมื่อต้นรัชกาลที่ ๒ ข้อความในพระราชพงศาวดารฉบับนี้มาสิ้นสุดลงเมื่อ จ.ศ. ๑๑๕๔ (พ.ศ. ๒๓๓๕) ก็เป็นเหตุให้ประมาณเวลาที่แต่งได้ว่า คงจะเริ่มเมื่อราว พ.ศ. ๒๓๔๐
สมเด็จกรมพระปรมานุชิตชิโนรสทรงประสูติเมื่อ พ.ศ. ๒๓๓๓ ถ้านับถึงปีที่ได้ชำระพระราชพงศาวดารฉบับนี้ขึ้นเมื่อ พ.ศ. ๒๓๔๐ ก็จะมีพระชนมายุเพียง ๗ พรรษาเท่านั้น เข้าใจว่ายังทรงพระเยาว์มาก คงจะไม่สามารถแต่งพระราชพงศาวดารร่วมกับพระอาจารย์ได้ ผู้แต่งพระราชพงศาวดารควรจะเป็นสมเด็จพระพนรัตน์วัดพระเชตุพนแต่องค์เดียว ฉะนั้นพระราชพงศาวดารฉบับนี้ควรจะเรียกว่า “พระราชพงศาวดารฉบับสมเด็จพระพนรัตน์วัดพระเชตุพน” จะถูกต้องตรงกับความเป็นจริงมากกว่า
ในการพิมพ์ครั้งนี้ สำนักพิมพ์คลังวิทยาได้ขออนุญาตพิมพ์เฉพาะพระราชพงศาวดารกรุงศรีอยุธยา เริ่มตั้งแต่สร้างกรุงศรีอยุธยาเมื่อ จ.ศ. ๗๑๒ (พ.ศ. ๑๘๙๓) มาจนเสียกรุงศรีอยุธยาครั้งหลังใน จ.ศ. ๑๑๒๙ (พ.ศ. ๒๓๑๐) และได้พิมพ์ตามฉบับที่พิมพ์เมื่อ พ.ศ. ๒๔๘๕ ส่วนตัวสะกดการันต์นั้นได้แก้ไขให้เรียบร้อยขึ้น หวังว่าคงจะเป็นที่พอใจของนักศึกษาและผู้สนใจทางประวัติศาสตร์โดยทั่วกัน.
๒๑ มีนาคม ๒๕๐๕
