นับถืออันสนิท ครั้นทราบว่า เสด็จขึ้นเถลิงถวัลยราชสมบัติแล้ว มีความชื่นชมยินดี บัดนี้ ก็มีศุภอักษรถวายเข้ามาขอพระราชทานชื่อใหม่ จึงทรงพระราชดำริว่า จะแก้ชื่อเดิมในพระบาทสมเด็จพระพุทธเจ้าอยู่หัวก็ไม่สมควร จึงเพิ่มเติมบ้างเล็กน้อยให้สมตามความปรารถนา จึงโปรดฯ ให้จารึกนามว่า องค์สมเด็จพระหริรักษ์รามมหาอิศราธิบดี ศรีสุริโยประพันธ์ ธรรมิศวโรดม บรมศิรินทร บวรมหาจักรพรรดิราช พิกาศนารถบพิตร สถิตยเป็นอิศรกัมพูชารัตนราช โอภาศชาติวรวงศ์ ดำรงกัมพูชามหาประเทศราชนคร บวรวิวัฒนาดิเรก เอกอัครมหาเขมราธิบดินทร นรินทรวิสุทธิอุดม บรมบพิตร แล้วพระราชทานออกไป
แล้วก็ทรงตั้งแต่งขุนนางในกรุงฯ ขึ้นให้เต็มตามที่ฐานันดรทุกหมู่กรม ครั้งนั้น ขุนนางขาดตำแหน่งอยู่มาก ขุนนางผู้หนึ่งก็ว่า ๒ ที่บ้าง ๓ ที่บ้าง ที่สมุหพระกลาโหม ที่สมุหนายก ที่ธรรมา ที่ยมราช ที่พลเทพ ที่ราชภักดี ตำแหน่งใหญ่ ๆ ก็ว่างอยู่ทั้งนั้น มีเป็นประธานมีเป็นผู้ใหญ่อยู่แต่ท่านเจ้าพระยาพระคลัง ว่าที่สมุหพระกลาโหม พระยาศรีพิพัฒนรัตนราชโกษา จางวางพระคลังสินค้า พระยาราชสุภาวดี ว่าที่สมุหนายก และ
