ทำให้นึกไปว่ามันเป็นเพลงเชิญศพที่กำลังจะไปถึง และป่านนี้ผู้ตายที่นอนในโลงมีกำลังลืมตา เงี่ยหูฟังอยู่ในโลงกระมัง ? ยิ่งคิดไปก็ยิ่งหวาดกลัวสะท้านใจไม่มีสุขเลย
เรือได้เข้าจอดหน้าวัดที่ดินงอกออกมาเป็นหาดในหน้าแล้ง คนในเรือต่างรีบจะขึ้นไปทำกิจการให้แล้วก่อนค่ำ การลุกขึ้นเก้กังนี่เอง ทำให้เรือแทบจะล่ม จึงเอะอะด่าทอกันกลุ้มไป ถ้าเรือล่มลงจริง ๆ ศพจะลงน้ำจะทำความทุลักทุเลให้อีกโขทีเดียว วัดนี้ผมไม่เคยมา เพิ่งจะเหยียบย่างเป็นครั้งแรก หน้าวัดมีเลนงอกออกมาพ้นตลิ่งมาก แต่ได้แห้งเขินเป็นชายหาดไป ต้นหญ้าขึ้นเขียวดูดังสนามหญ้าน่ารื่นเย็น มองฝั่งตรงข้ามเป็นวัดร้างชื่อวัดโกโรโกโส ทิ้งร่างเหลือแต่หลวงพ่อนั่งตากฝนตากแดดโดยโบสถ์มีแต่ฝา ไม่มีหลังคา หลังวัดโกโรโกโสเป็นทุ่งนาโล่ง เราหันหน้าเข้าวัดจะเห็นศาลาการเปรียญใหญ่อยู่ซ้ายมือเรา ศาลานี้อยู่แนวเดียวกับโบสถ์ที่อยู่ขวามือเรา ส่วนกุฏิพระทั้งหมดลึกเลยศาลาและโบสถ์เข้าไป
เมื่อศพถูกหามขึ้นบกเดินเลาะชายหาดดินไปหน้าศาลาจะสู่ป่าช้า พวกญาติเดินตามร้องไห้ไปอย่างน่าระอาใจ ผมถูกใช้ให้เฝ้าเรือ นึกเหมาะแก่ใจแล้ว ถึงเปล่าเปลี่ยวก็ยังดีกว่าการตามศพเข้าสู่ป่าช้า สุนัขที่ศาลาการเปรียญและลานโบสถ์ได้หอนต้อนรับศพที่หามไป ผมยืนขนลุกไปทั้งตัว พอศพลับมุมศาลาไปแล้ว ผมจึงทรุดตัวนั่งลงที่เนินหญ้า มองทอดตาไปทั่ว ๆ คลองนี้ช่างกระไร ยังไม่ทันค่ำไม่เห็นมีเรือมีแพพายผ่านมาบ้างเลย บ้านสองหลังถัดวัดไปทางโน้นเงียบเหงาคล้ายไม่มีคน เป็นอันว่ายามนั้นไม่มีคนเลยในที่ใกล้และไกล มองบนวัดก็มีอากาศทึมของศาลาและไม้ใหญ่
ความมืดค่อย ๆ คืบคลานเข้ามาทุกขณะ ผมเกิดไม่สบายใจขึ้นเป็นลำดับ ชักจะอยู่คนเดียวไม่ได้ ครั้งจะตามเขาไปบ้างก็ห่วงเรือที่เขาให้เฝ้าไว้ ภาวนาขอให้เขารีบทำให้แล้วเร็ว ๆ จะได้กลับมา มันช่างเงียบน่าหวาดสะดุ้งเหลือประมาณ นอกจากเสียงน้ำไหลกระทบกิ่งไม้แห้ง ๆ ที่ปักไว้ข้างคลองและพงอ้อพงแขม ต้นไผ่ฝั่งตรงข้ามเบียดกันออดแอด พอเหลียวไปเจอะเรือที่มา ก็ใจหายวูบ นั่นคือเรือศพ และศพเพิ่งขึ้นไปเมื่อกี้ ในขณะที่กำลังคิดอยู่นั้น ระฆังวัดก็ดังขึ้น เขาเรียกพระลง
