หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๔
พระราชปรารภ
อาลักษณ | ขุนสุนทรโวหารผู้ว่าที่พระอาลักษณ | ๑ | ๔ | ๑๑ คน[1] | ||
ขุนสาระประเสรีฐ | ๑ | |||||
ขุนวิเชียรอักษร | ๑ | |||||
ขุนวิจิตรอักษร | ๑ | |||||
ลูกขุน | ขุนหลวงพระไกรสี | ๑ | ๓ | |||
พระราชพินิจใจราชบหลัด[2] | ๑ | |||||
หลวงอัถยา | ๑ | |||||
ราชบัณฑิตย | พระมหาวิชาธรรม | ๑ | ๔ | |||
ขุนศรีวรโวหาร | ๑ | |||||
นายพิม | ๑ | |||||
นายด่อนบาเรียน[3] | ๑ |
ชำระ[4] พระราชกำหนดบทพระอายการอันมีอยู่ในหอหลวง |
ตั้งแต่พระธรรมสาตรไป ให้ถูกถ้วนตามบาฬี แลเนี้อความมิให้ |
ผิดเพี้ยนซ้ำกันได้ จัดเปนหมวดเปนเหล่าเข้าไว้ แล้ว |
ทรงพระอุสาหทรงชำระดัดแปลงซึ่งบทอันวิปลาดนั้นให้ชอบ |
โดยยุติธรรมไว้ ด้วยพระไทยทรงพระมหากรรุณาคุณจให้ |
เปนประโยชน์แก่กระษัตรอันจดำรงแผ่นดินไปในภายหน้า |
ครั้นชำระแล้ว ให้อาลักษณชุบเส้นมึก[5] สามฉบับ ไว้ห้องเครื่อง |
ม.ธ.ก.