หน้า:Prachum Kotmai Ratchakan Thi Nueng 2482 (1).djvu/342

หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
พระไอยการลักษณภญาน[1]
จะกล่าวซึ่ง[2] ลักษณอันชื่อสักขินั้น มีบาฬีว่า
โย จายํ ปิ สจฺจภูโต ยุตฺโต สกฺขิ ติ นามโก
โส ปิ ธมฺโม วิวาทานํ กงฺขฉินฺทนิทสฺสโน
แปลว่า โย จ อยํ ธมฺโม อันว่าสภาวะอันใด สจฺจภูโต
รู้มีสภาวะเหนได้ยินโดยจริง กงฺขฉินฺทนิทสฺสโน อันสำแดง
ซึ่งข้อความให้ขาดสงไสย วิวาทานํ แห่งชนทังหลายผู้วิวาทกัน
โส ปิ ธมฺโม แม้นอันว่าสภาวะนั้น สกฺขิ ติ นามโก มีชื่อ ๆ
ว่าสักขิคือพญาน ยุตฺโต ก็ควร
อนึ่ง สาขคดีอันมีโดยคำภีรพระธรรมสาตร อันสมเดจ์
บรมราชกระษัตรบันญัติ จัดเปนบทมาตราสืบ ๆ กันมาดั่งนี้
ศุภมัศดุ ศักราช ๑๘๙๔ พยักฆสังวัจฉะระเชษฐมาเสกาล
ปักเขเอกาทศมีดิดถียังอาทิตยวาระ พระบาทสมเดจ์พระรามา
ธิบดีศรีสุนธรบรมนารถบรมบพิตรพระพุทธิเจ้าอยู่หัว ผู้ผ่าน
กรุงเทพมหานครบวรทวาราวะดีศรีอยุทธยามหาดิหลกภพ
นพรัตนราชธานีบุรีรมยอุดมมหาสถาน ทรงทศพิทราชธรรมอัน
ประเสริฐ เสดจ์สถิตยณะพระธินั่งรัตนสิงหบัญชรมหาปราสาท
พร้อมด้วยหมู่มาตยาภิมุกขมนตรีกระวีชาติราชปโรหิตตาจารย

  1. พิมพ์ตามฉะบับหลวง L15x ยังเหลืออีกฉะบับหนึ่ง คือ L15 (ก)
  2. ต้นฉะบับ: ซึง แก้ตาม ก
ม.ธ.ก.