ทรัพยออกไปจากประตูไซ้ ให้ฆ่าผู้ลักแลนายประตูเสียด้วยกัน
อนึ่ง ผู้ใดบังอาจลักขุดเสาใต้เวียงในเมืองหลวงท่าน ๑๐ ต้น เอา ๓ ต้นตั้งไหมต้นล ๑๑๐๐๐๐ ถ้าหัวเมือง ๑๐ ต้น ให้ไหมแต่ ๓ ต้นต้นละ ๕๕๐๐๐
อนึ่ง ผู้ใดบังอาจขุดเรือพระราชพิทธีล้างทลายรุ้งเมืองขื่อเมืองเสาค่ายหอกลองกำแพงเมืองด้วยใจสาหัศสากัน ท่านว่า ให้ฆ่าผู้ร้ายนั้นเสีย สถานหนึ่ง ให้ตัดมือเสีย สถานหนึ่ง ให้ทวนด้วยลวดหนัง ๑๐๐ ที ๕๐ ทีตามโทษานุโทษ
อนึ่ง ขุนดาบขุนเรือหัวหมื่นองครักษนารายหัวหมื่นเรือหัวพันนายแวงบันดาได้ถือดาบหลวงแลเข้ามาในราชการก็ดี นั่งในศาลาลูกขุนก็ดี แลมิได้รับเอาดาบเอาเจียดไซ้ ให้นายประตูนายศาลาเอาเจียดตีเสีย แลดาบนั้นให้เอาถวายให้ทำดาบอื่นใช้ เครื่องเจียดไซ้ให้ไถ่[1] แก่นายประตู แลฝ่ายผู้เลมิดนั้นให้ถอดลงเปนไพร่ เพราะมิควรถือดาบหลวง ถ้านายประตูมิเอาว่าตามพระไอยการไซ้ โทษนายประตูศักลงหญ้าช้าง
อนึ่ง ผู้ใดทัดดอกไม้ แลนุ่งผ้าแดงผ้าชมภูไพรำการะกำหาเชิงมิได้ ห่มผ้านอกเสื้อ ห่มผ้าบ่าเดียวนุ่ง ผ้าเหนบหน้า
- ↑ ต้นฉบับ: ใถ่ แก้ตาม ก
