หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๒๗๑
วิวาทด่าตี
เรียงกทงไหม โทษสิ่งใดหนักให้เอาแต่สิ่งหนึ่งตั้งไหม ต่ำนา |
๔๐๐ ลงมาให้เอาบันดาศักดิผู้ | เจบ ได้ |
ตั้งไหม แต่นา ๔๐๐ ขึ้นไป |
ให้เอาบันดาศักดิผู้สูงนาฝ่ายเดียวตั้งไหมให้แก่ผู้ชนะ ถอ้ยที |
ถอ้ยด่าตีกัน ให้ไหมกลบลบกัน เหลือนั้นเปน | สีนไหม พิไนย |
กึ่ง |
๒ มาตราหนึ่ง ๑๐ คนตีคนเดียวบาทเจบก็ดี[วซ 1] คน |
เดียวตี ๑๐ คนบาทเจบก็ดี ใช่มันจตีแต่ทีเดียวหามิได้ |
มันย่อมตีคนละที ให้ไหมมันผู้เดียวให้แก่เขาจงทุกคนโดย |
ยศถาศักดิ ๑๐ คนตีมันคนเดียวมีบาทเจบนั้น ท่านให้ไหม |
๑๐ คนให้แก่มันผู้เดียว ถ้ามัน ๑๐ คนตีมันคนเดียวแตก |
ช้ำบาทเจบหลายแห่ง ให้ไหมมันผู้บันดานโกรธเปนต้นเหตุ |
นั้นไว้แห่งแตกแลบาทเจบทังนั้นให้ไหมรายตัวผู้ตี ถ้าบาท |
เจบแต่แห่งหนึ่ง ๒ แห่ง ให้เอาคนทังนั้นเปนแต่พวกมิได้ลงมือ |
ถ้ามันคนเดียวตี ๑๐ คนบาทเจบหลายแห่ง ให้ไหมผู้เดียว |
ให้แก่เขาจงทุกคนตาม | บาท แผล |
มากแลน้อย |
๓ มาตราหนึ่ง โจทหาว่าจำเลย | ตีด่า ฟันแทง |
ตนเจบปวด |
เปนโทษถึง | ๙ ๑๐ |
กทงก็ดี ฝ่ายจำเลยให้การเกี้ยวแก้กล่าวโทษ |
โจทว่า โจทตีด่าฟันแทงมีบาทเจบถึง | ๙ ๑๐ |
กทงก็ดี ท่านว่าโทษ |
ม.ธ.ก.