หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๒๗๗
วิวาทด่าตี
| ๑๘ มาตราหนึ่ง คนทังหลายมีครรภก็ดี สัตวของ |
| เลี้ยงมีครรภก็ดี มีผู้ตีฟันแทงให้ตายไซ้ ท่านให้พิกัดค่าแม่ |
| มันเท่าใด ใช้ค่าลูกในท้องกึ่งค่าแม่มันด้วย แลจบาทไหม |
| นั้นให้ไหมโดยพระราชกฤษฎีกา |
| ๑๙ มาตราหนึ่ง ผู้ใดตบตีข้าไทลูกเมียตน มันแล่น |
| หนีไปขึ้นบนเรือนท่านแลเลือดตกลงที่เรือนท่าน ให้ผู้ตบตี |
| นั้นพลีเรือนท่าน ให้นิมนพระสงฆ์ ๗ รูปสวดมนซัดน้ำแต่งบัด |
| พลี ๆ เรือนท่าน |
| ๒๐ มาตราหนึ่ง ชกตียิงซัดฟันแทงกันมีบาทเจบบอบ |
| ช้ำลำบากด้วยเขาตี เปนใข้ผอมจึ่งตายใน ๑๕ วัน ท่านให้ |
| ทอดพิไนยโดยตีตาย ให้ฆ่าผู้ร้ายตกไปตามกัน ถ้าทรง |
| พระกรรุณาบให้ฆ่าตีไซ้ ถ้าผู้ตายสูงนา ๔๐๐ ขึ้นไป อย่าให้ |
| ปลูกตัวเลย ถ้าต่ำนา ๔๐๐ ลงมา ให้ปลูกตัวผู้ตายส่งให้ |
| บุตรภรรยาญาติพี่น้องทำบุญไป แล้วให้เอาค่าตัวผู้ตาย |
| ตั้งไหมตามกระเสิยนอายุศม์ โดยศักดิมือศักดิไม้ศักดิเหลก |
| สีนไหมให้แก่บิดามานดาพี่น้องผู้ตาย ถ้าพ้นกว่า ๑๕ วัน |
| ถึงเดือนหนึ่งจึ่งตาย ท่านว่าเปนกำม์แห่งสัตว ให้ปรับไหม |
| แต่โดยบาทเจบนั้น เปนสีนไหมกึ่งเปนพิไนยกึ่ง |
ม.ธ.ก.
