หน้า:Prachum Kotmai Ratchakan Thi Nueng 2482 (2).djvu/286

หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๒๘๔
วิวาทด่าตี

ขี้ ฉกลัก
ลวงคนฃาย
ขี้ โซ่ขี้ตรวน
ขื่อขี้[บก 1] คา
ขี้ ถอง
ทุบ
ขี้ ตบ
คุก
เค้า
ขี้ ประจานคนเสีย
ฃายคนกินทังโคด
ขี้ ครอก
ข้า
ถ้อย
แลด่าว่าไอ้อี่คน เสีย
กระยาจก
อัประหลัก
คน บ้า
ใบ้
ก็ดี แล
ด่าว่า ไอ้
อี่
สับปลับอี่มัก ชู้
ผัว
มึงทำชู้เหนือผัวกูก็ดี แลด่า
ท่านว่าอี่แสนหกแสนขี้จาบอี่ ดอกทอง
เยดซ้อน
ก็ดี สรรพด่ากันแต่ตัว
ประการใด ๆ ท่านให้ปรับไหมโดยยศถาศักดิลาหนึ่ง ถ้าด่า
ถึงโคตเค้าเถ้าแก่ ให้ไหมทวีคูน
37
d
๓๗ มาตราหนึ่ง ด่าสบประมาทท่านให้ได้ความอาย
ว่ามึงทำชู้ด้วยแม่มึง ๆ ทำชู้ด้วยพ่อมึง ๆ ทำชู้ด้วยลูกมึง ๆ ทำ
ชู้ด้วยหลานมึง ถ้าเปนสัจดั่งมันด่า อย่าให้มีโทษแก่ผู้ด่านั้น
เลย ให้ลงโทษแก่มันผู้ทำกระลีลามกนั้นโดยบทพระอายการ
ถ้าพิจารณาเปนสัจว่ามันแกล้งด่าท่านให้ได้อาย ให้ไหมกึ่ง
ค่าตัวตามกระเศียรอายุศม์ผู้ต้องด่า
d
อนึ่งด่าท่านว่ามึงเปนชู้กูก่อนมึงเปนข้ากูก่อนก็ดี พิจารณา
เปนสัจว่ามันแกล้งด่าท่านให้ได้ความอายอดสูดั่งนั้น เปน
สบประมาทให้ไหมกึ่งค่า ถ้าจริ่งดุจมันด่าไซ้ก็ให้ไหมกึ่งนั้น
ลงมาเล่า ถ้าด่าสิ่งอื่นเปรียบเทียบท่าน พิจารณาเปนสัจ
ม.ธ.ก.
 

  1. ต้นฉะบับ: ขื้อ แก้ตาม