หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๒๘๔
วิวาทด่าตี
ขี้ | ฉกลัก ลวงคนฃาย |
ขี้ | โซ่ขี้ตรวน ขื่อขี้[บก 1] คา |
ขี้ | ถอง ทุบ |
ขี้ | ตบ คุก เค้า |
ขี้ | ประจานคนเสีย ฃายคนกินทังโคด |
ขี้ | ครอก ข้า ถ้อย |
แลด่าว่าไอ้อี่คน | เสีย กระยาจก อัประหลัก |
คน | บ้า ใบ้ |
ก็ดี แล |
ด่าว่า | ไอ้ อี่ |
สับปลับอี่มัก | ชู้ ผัว |
มึงทำชู้เหนือผัวกูก็ดี แลด่า |
ท่านว่าอี่แสนหกแสนขี้จาบอี่ | ดอกทอง เยดซ้อน |
ก็ดี สรรพด่ากันแต่ตัว |
ประการใด ๆ ท่านให้ปรับไหมโดยยศถาศักดิลาหนึ่ง ถ้าด่า |
ถึงโคตเค้าเถ้าแก่ ให้ไหมทวีคูน |
d ๓๗ มาตราหนึ่ง ด่าสบประมาทท่านให้ได้ความอาย
|
ว่ามึงทำชู้ด้วยแม่มึง ๆ ทำชู้ด้วยพ่อมึง ๆ ทำชู้ด้วยลูกมึง ๆ ทำ |
ชู้ด้วยหลานมึง ถ้าเปนสัจดั่งมันด่า อย่าให้มีโทษแก่ผู้ด่านั้น |
เลย ให้ลงโทษแก่มันผู้ทำกระลีลามกนั้นโดยบทพระอายการ |
ถ้าพิจารณาเปนสัจว่ามันแกล้งด่าท่านให้ได้อาย ให้ไหมกึ่ง |
ค่าตัวตามกระเศียรอายุศม์ผู้ต้องด่า |
d อนึ่งด่าท่านว่ามึงเปนชู้กูก่อนมึงเปนข้ากูก่อนก็ดี พิจารณา
|
เปนสัจว่ามันแกล้งด่าท่านให้ได้ความอายอดสูดั่งนั้น เปน |
สบประมาทให้ไหมกึ่งค่า ถ้าจริ่งดุจมันด่าไซ้ก็ให้ไหมกึ่งนั้น |
ลงมาเล่า ถ้าด่าสิ่งอื่นเปรียบเทียบท่าน พิจารณาเปนสัจ |
ม.ธ.ก.