หน้า:Prachum Kotmai Ratchakan Thi Nueng 2482 (2).djvu/3

พระไอยการลักษณ	ผัว	$\scriptstyle {\left.{\begin{matrix}\ \\\ \end{matrix}}\right\}\,}$	[1]
	เมีย

ในลักษณผัวเมียนี้ มีบาฬีในคำภีรพระธรรมสาตรกล่าว ดั่งนี้ ชายมฺปติกสฺส วิปตฺติเภทา แปลเนื้อความว่า วิปฺตติเภทา อันว่า ประเพทแห่งผัวเมียอันจะบังเกิดอธิกรเปนมูลวิวาทต่าง ๆ นักปราชพึง^[2] รู้โดยสาขะคดี^[3] มีประการอันมาก อันบุราณราชกระษัตรมีพระราชบัญญัติจัดเปนบทมาตราสืบ ๆ มา ดั่งนี้

ศุภมัศดุะ ๑๙๐๔ ศก ชวดนักสัตว เดือน ๑๑ ขึ้น ๕ ค่ำ จันทวาระ มีพระราชโองการมานะพระบันทูลพระราชอาชาสมเดจพระเจ้ารามาธิบดีศรีบรมจักรพรรดิราชาบพิตรเปนเจ้าอยู่หัวให้ตราพระราชกฤษฎิกาบัญญัติคำนับเผดียงแก่เสนาพฤฒามาตยราชมนตรีภิริโยธามุขทุกกระทรวงทบวง^[4] การทหาร^[5] พลเรีอนซ้ายขวาประชาราษฎรทังหลายสมสังกัดพรรคอันมีในแว่นแคว้นพระนครศรีอยุทธยามหาดิหลกภพนพรัตนราชธานีบุริรมย ตั้งแต่นี้สืบไปเมื่อหน้า

---

1. เขียนเป็นสองเล่ม เล่ม ๑ นี้เหลือฉะบับหลวงแต่ฉะบับเดียว คือ L101 กับฉะบับรองทรง
2. ต้นฉบับ: พึ่ง
3. ต้นฉบับ: คติ
4. ต้นฉบับ: ทบอง
5. ต้นฉบับ: ฝ่ายทหาร

ม.ธ.ก.