หน้า:Prachum Kotmai Ratchakan Thi Nueng 2482 (2).djvu/81

หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๗๙
ทาษ

12
๑๐มาตราหนึ่ง ทาษฝากเจ้าเงินให้เลี้ยงช้างม้า
โคกระบือ
สัตวให้เลี้ยงนั้นตาย เจ้าเงินจะคิดเอาค่าสัตวแก่ทาษนั้นมิได้
13
๑๑มาตราหนึ่ง ฃายพี่น้องผู้คนไว้แก่ท่าน ๆ ใช้อยู่ ถ้าแต่สามขวบลงมา แลมันเปนผู้ร้ายคุมพวกพ้องปล้นสดมฆ่าฟันท่านตายให้เปนจุลาจลในแผ่นดินท่าน เอามาพิจารณาเปนสัจ ให้ผู้เปน[1] เชิงเบี้ยใช้จงเตมค่า เพราะมันฬ่อลวงเอาผู้ร้ายให้ท่านใช้ ถ้าพ้นสามขวบขึ้นไป จะเอาค่าคนคืนมิได้เลย เปนพับแก่นายเงินแล
14
๑๒มาตราหนึ่ง ผู้ใดมีทาษทาษี แลทรัพยอันจะคิดเอาแก่ทาษทาษีนั้นก็ยังมาก แลถ้อยความอันจะว่าแก่ทาษทาษีนั้นก็หลายกะทงแต่ยังอยู่ที่ตนนั้น มิได้ว่ากล่าวแลจะคิดเอาสิ่งของ[2] นั้น ครั้นฃายไปอยู่แก่ท่านผู้อื่นแล้ว แลจะคิดเอาสิ่งของนั้น แลจะว่าความนั้น มิพึงให้คิดเอาแลว่ากล่าวเลย
15
๑๓มาตราหนึ่ง บุทคนผู้ใดเอาทาษแลบุตรไปฃายฝากไว้แก่ท่านมิขาดข้า แลนายเงินกุมเกาะประสมให้มีผัว มัน

  1. ต้นฉะบับ: คำว่า เปน ตกไป
  2. ต้นฉะบับ: ข้อง
ม.ธ.ก.