หน้า:Prachum Phongsawadan (01) 2457.djvu/31

พระราชพงษาวดารเหนือ

๏ศุภมัสดุพระพุทธศักราช จำเดิมแต่องค์สมเด็จพระบรมไตรโลกนารถเจ้าเสด็จดับขันธ์เข้าสู่พระนิพพาน พระองค์ประดิษฐานบวรพุทธสาสนา ๕๐๐๐ พรรษา ณวันอังคาร เดือนหก ขึ้นสิบห้าค่ำ ปีมเสงสัมฤทธิศก พระพุทธเจ้านิพพาน พระอาจารย์เจ้าตั้งปีมเมียเปนเอกศกล่วงแล้วสี่เดือน พระยาอชาตศัตรูให้ชุมนุมพระอรหันต์ยกปฐมสังคายนายที่หนึ่ง แล้วล่วงไปได้ ๑๐๐ ปีรกาสัมฤทธิศก จุลศักราช ๑๑ ปี จึงพระเจ้ากาลาโสกราชให้ตั้งทุติยสังคายนายครั้งหนึ่ง แล้วล่วงไปได้ ๒๑๘ ปีมแมอัฐศก จุลศักราช ๓๙ ปี จึงพระเจ้าศรีธรรมาโสกราชตั้งตติยสังคายนายครั้งหนึ่ง แล้วล่วงไปได้ ๒๓๘ ปีมเมียสัมฤทธิศก จุลศักราช ๑๑๓ ปี พระมหินทเถรเจ้าตั้งจตุตถสังคายนายครั้งหนึ่ง เมื่อพระพุทธสาสนาล่วง ๔๓๓ ปี พระเจ้าวัฏฏคามินีอภัยในลังกาทวีปชุมนุมพระอรหันต์มากกว่า ๑๐๐๐ ทำปัญจมสังคายนายยกขึ้นในใบลานจานเปนอักษรลังกา ปีหนึ่งสำเร็จ เมื่อพระพุทธศักราชล่วง ๙๕๖ ปี พระพุทธโฆษาจารย์ไปแปลธรรมในลังกาแล้วได้อาราธนาพระแก้วมรกฎซึ่งสถิตย์อยู่เมืองลังกาเข้ามา เรือซัดไปเข้าปากน้ำบันทายมาศ