หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
10
ย่อรายงานประจำวัน
เกือบ ๖ ปี เกิดความศรัทธาขึ้นมาพร้อมด้วยท่านบิดายินดี ก็ขอลานายห้างดิกซันบวชเป็นพระภิกษุ ณ วัดบพิตรพิมุขนั้น ณ วันที่ ๖ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๔๔๗ เมื่อถึงกำหนดไปลาสึกท่านอุปัชฌาย์ ท่านขอห้ามไม่ให้ดื่มสุราต่อไป นายบุญรอดไม่ยอมรับปฏิญาณ รับแต่เพียงว่าดื่มแล้วจะไม่ให้เมามาย ถึงกับมีผู้นินทาถึงท่านอุปัชฌาย์อาจารย์เท่านั้น.
โชคอำนวยให้ทำการค้าเอง, สึกจากพระแล้วไปหานายอากรเต็ง นายห้างกิมเซ่งหลี ซึ่งกลับจากเมืองจีนแล้ว ท่านปรารภฐานกรุณาว่า เสียดายบุญรอดออกจากห้างไปเมื่อท่านไม่อยู่ มีความเฉลียวฉลาด รู้จักการค้าดี ทำไมไม่คิดทำการค้าเสียเอง มัวแต่รับจ้างเขาเมื่อไหร่จะรวย นายบุญรอดปรับทุกข์ว่า ไม่มีเงินทุน ท่านอากรเต็งก็กรุณาว่า ถ้าไม่โกงฉัน ๆ จะอนุญาตให้ซื้อไม้ซุงของห้างครั้งละกี่แพก็ตาม เอาไปขายก่อน แล้วเก็บเงินค่าไม้ส่งท่านภายหลัง ได้กำไรเท่าใดเป็นของบุญรอด จะฝากท่านไว้เป็นทุนต่อไปก็ได้ เมื่อมีโชคดีเช่นนี้ บุญรอดรับตกลงแล้วไปลานายห้างออกจากงานในเดือนนั้น เริ่มต้นไปเลือกไม้ซุงได้กี่แพก็ไปขายตามโรงเลื่อยในคลองบางหลวง คลองบางลำภู และตาม
