อนึ่งด่านฮันต๋งเล่าม้าเฉียวก็คุมทหารตั้งรักษาอยู่ ฝ่ายกวนหินเตียวเปาก็คุมทหารเที่ยวตรวจตราอยู่ พระองค์อย่าได้วิตกเลย ข้าพเจ้าจะยกไปรบได้เบ้งเฮ๊กแล้ว
จึงจะคิดทำการด้วยพระเจ้าโจผีฉลองคุณพระเจ้าเล่าปี่สืบไป
พระเจ้าเล่าเสี้ยนได้ฟังก็ดีใจจึงว่า การทั้งนี้สุดแต่ท่านจะคิดเถิด อองเลี้ยนที่ปฤกษาจึงว่า ท่านจะยกไปรบเบ้งเฮ๊กนั้นข้าพเจ้าเห็นทางก็ไกลกันดารผีก็ร้ายความไข้ก็มาก อนึ่งเมืองเองเฉียงซึ่งเบ้งเฮ๊กยกมารบนั้นเหมือนคนเปนไข้ไม่สู้หนักนัก พอจะให้แต่สานุศิษย์เอายาไปรักษาก็จะหาย ซึ่งตัวท่านจะไปนั้นข้าพเจ้าเห็นไม่ควร
ขงเบ้งจึงว่าท่านว่ามาทั้งนี้ก็ควรอยู่ แต่เราเห็นว่าคนในที่นั้นเปนคนป่าหามีความคิดหารู้จักผิดแลชอบไม่ จะให้ผู้อื่นยกไปนั้นเห็นมันจะไม่เกรงกลัวเราจึงจะยกไปเอ็ง แต่อ้องเลี้ยนว่ากล่าวทัดทานถึงสามครั้งขงเบ้งก็มิฟัง ขงเบ้งจึงทูลพระเจ้าเล่าเสี้ยนว่า พระเจ้าโจผีแตกกลับไปเมืองแล้ว จะขอให้หาจูหลงมาเปนนายกองทัพไปด้วย พระเจ้าเล่าเสี้ยนเห็นชอบด้วย ขงเบ้งก็สั่งทหารม้าใช้ถือหนังสือไปถึงจูหลงกลับมาแล้ว ขงเบ้งก็พาจูหลงเข้าไปถวายบังคมลาพระเจ้าเล่าเสี้ยนแล้ว ออกไปจัดกองทัพอยู่นอกเมือง จึงตั้งให้จูหลงอุยเอี๋ยนสองคนเปนนายกองทัพ อองเป๋งกับเตียวเอ๊กคุมทหารเปนปีกซ้ายขวา เจียวอ้วนคุมทหารเปนสาระวัดตรวจตรา ปี่ฮุยต๋งเคียดอ้วนเคียนสามคนนี้เปนที่ปฤกษา แลทหารในกองทัพห้าสิบหมื่น
ฝ่ายกวนสกลูกกวนอู เมื่อครั้งเสียเมืองเกงจิ๋วนั้นแตกหนีไปป่วยอยู่ณบ้านเปาเก๋ ครั้นหายไข้แล้วจะเข้ามาเฝ้าพระเจ้าเล่าเสี้ยน เดินมา ได้ยินเขา
