ขงเบ้งได้ฟังดังนั้นจึงสั่งให้แก้มัดออกแล้วจึงว่า ยงคีนายของเอ็งใช้ให้คนมาหากู นัดไว้ว่าในสี่วันจะตัดศีศะโกเตงจูโพมาให้กู แล้วเหตุใดจึงเกินสัญญาไปเล่า กูไม่ฆ่ามึงแล้วจะปล่อยให้ถือหนังสือไปให้ยงคี ให้เร่งตัดศีศะโกเตงจูโพมาให้กูตามสัญญา จึ่งเขียนหนังสือส่งให้แล้วปล่อยไป แล้วขงเบ้งจึงเขียนเปนหนังสือของจูโพให้มาใส่หีบเก็บไว้ฉบับหนึ่ง ทหารโกเตงพ้นตายแล้วก็ดีใจรับเอาหนังสือรีบไปถึงค่าย จึงเอาหนังสือส่งให้โกเตงแล้วเล่าเนื้อความให้ฟังทุกประการ
โกเตงเห็นหนังสือแลฟังทหารบอกดังนั้นก็โกรธนักสำคัญว่าจริง จึงว่าแก่งากฟันว่า เราทำการซื่อตรงต่อมิตร์ควรฤๅเขามากลับจะทำร้ายเราเล่า เราจะคิดกะไรดีงากฟันจึงว่าเราทำการที่ผิดทั้งนี้ เพราะยงคีมาอ้อนวอนว่ากล่าว บัดนี้ขงเบ้งรู้อยู่แล้วจับได้ไม่ฆ่าเสียมีคุณต่อเราปล่อยมา ครั้นเราจะทำการที่ผิดไปอิกเล่าก็ไม่ควรนานไปเห็นไม่พ้นความตาย เราจะคิดอ่านตัดเอาศีศะยงคีไปให้ขงเบ้งจึงจะแก้ความผิด
โกเตงได้ฟังดังนั้นเห็นชอบด้วย จึงว่าทำกระไรเราจะได้ศีศะยงคี งากฟันจึงว่าถ้ากระนั้นเราจะลวงแต่งโต๊ะ แล้วให้ไปเชิญมาให้กินโต๊ะ ถ้ายงคีตรงต่อเราอยู่ก็จะมาโดยดี ถ้าไม่มาเห็นว่าคิดคดเปนแท้แล้ว ก็เชิญท่านยกเข้าตีข้างหน้า ข้าพเจ้าจะเข้าตีข้างหลังจับตัวตัดเอาศีศะไปให้ขงเบ้งให้จงได้ โกเตงได้ฟังดังนั้นเห็นชอบด้วย จึงสั่งให้แต่งโต๊ะแล้ว ให้ทหารไปเชิญยงคีไปกินโต๊ะ ทหารก็ไปเชิญยงคีตามสั่ง
