ขณะเมื่ออุยเอี๋ยนยกมาถึงหลังค่ายสุนา พอเวลารุ่งแล้วก็เร่งขับทหารโห่ร้องรบเข้าไปหักเอาค่าย
ฝ่ายสุนาครั้นเห็นข้าศึกโห่ร้องรบเข้ามาดังนั้น ก็ขับทหารต่อรบกันอยู่ อองเป๋งครั้นยกมาใกล้ได้ยินเสียงทหารโห่ร้องอื้ออึง ก็ขับทหารรบขนาบเข้าไปข้างน่าค่าย สุนาเห็นข้าศึกรบกระหนาบเข้ามาข้างน่าค่ายหลังค่าย ฆ่าฟันทหารล้มตายเปนอันมากเห็นจะสู้ไม่ได้ก็ขึ้นม้าคุมทหารออกจากค่ายหนีไปทิศตวันออก
ฝ่ายจูหลงยกมาถึงหลังค่ายห้วยหลำ เห็นเวลารุ่งแล้วก็ขับทหารเข้าหักเอาค่าย ห้วยหลำครั้นเห็นข้าศึกยกมารบค่ายดังนั้น ก็ขับทหารออกมาต่อรบ ฝ่ายม้าต๋งได้ยินเสียงโห่ร้อง ก็ขับ
ขับทหารรบเข้าไปข้างน่าค่ายห้วยหลำๆ ครั้นเห็นข้าศึกรบล้อมค่ายเข้ามาฆ่าฟันทหารล้มตายเปนอันมากเห็นจะสู้มิได้ ก็ขี่ม้าคุมทหารออกจากค่ายหนีไปทิศตวันตก จูหลงอุยเอี๋ยนครั้นตีทัพสุนาห้วยหลำแตกหนีไป ต่างคนต่างคุมทหารไล่ติดตามแต่หนทางเดินยาก ครั้นไล่ไม่ทันแล้วก็ยกกลับมา
ฝ่ายเตียวหงียกทหารไปซุ่มอยู่ที่ซอกเขาทิศตวันตก คอยจะจับห้วยหลำ ครั้นสุนาห้วยหลำหนีมาถึงที่นั้น ต่างคนต่างโห่ร้องล้อมจับเอาตัวสุนาห้วยหลำได้แล้วก็มัดเอาตัวมา ขณะนั้นจูหลงอุยเอี๋ยนกลับมาก่อน ครั้นถึงค่ายแล้วก็เอาศีศะกิมห้วนเข้าไปให้ขงเบ้ง แล้วบอกว่าข้าพเจ้าตีค่ายสุนาห้วยหลำแตกสิ้นแล้ว ไล่ติดตามเอาตัวไม่ทันมันหนีไปได้
ขงเบ้งได้ฟังดังนั้นก็หัวเราะแล้วจึงว่า ท่านไปรบให้มันหนีไปได้นั้นเราให้จับตัวไว้ได้ทั้งสองคนแล้ว จูหลงอุยเอี๋ยนได้ยินขงเบ้งว่าดังนั้นจึงว่า
