อ้ายสองคนข้าไล่มันไปเมื่อกี้ เหตุใดท่านจึงว่าจับไว้ได้นั้นข้าพเจ้ายังสงไสยอยู่ ว่ากันยังมิทันขาดคำพอเตียวเอ๊กเตียวหงี มัดเอาตัวสุนาห้วยหลำเข้ามาให้ขงเบ้ง จูหลงอุยเอี๋ยนแลทหารทั้งปวง เห็นมัดสุนาห้วยหลำมาดังนั้นก็ตกใจต่างคนต่างสรรเสริญ ความคิดขงเบ้งเปนอันมาก
ขงเบ้งเห็นหน้าจูหลงอุยเอี๋ยน แลทหารทั้งปวงสงไสยอยู่ดังนั้นจึงบอกเนื้อความออกให้ฟังว่า เราตฤกตรองคิดการแจ้งในแผนที่แล้ว เห็นว่ามันจะหนีไปทางนั้น จึงแกล้งทำเปนไม่ใช้ท่านหวังจะให้ท่านทั้งสองมานะไปทำการเอ็ง แล้วกลับใช้นายทหารทั้งสี่ยกไป สกัดอยู่จึงจับสุนาห้วยหลำได้แล้ว
ขงเบ้งให้แก้มัดสุนาห้วยหลำออกเสีย ให้เสื้อผ้านุ่งห่มยกโต๊ะมาเลี้ยงแล้วว่าท่านสองคนนี้ หามีความผิดกับเราไม่เพราะกลัว
เบ้งเฮ๊กจึงยกมารบทั้งนี้ เราคิดเอ็นดูไม่ฆ่าเสียจะปล่อยไป แต่ว่าทีนี้ท่านอย่าฟังคำเบ้งเฮ๊ก ยกกลับมารบเราอิกเลย
สุนาห้วยหลำได้ฟังดังนั้นก็ดีใจนัก จึงว่าท่านโปรดไว้ชีวิตร์แล้ว ข้าพเจ้าไม่มารบท่านอิกเลยกราบลงแล้วก็ลาไป ขงเบ้งครั้นปล่อยสุนาห้วยหลำไป แล้วก็ดูแผนที่ตรึกตรองคิดกลอุบาย แล้วจึงว่าพรุ่งนี้ดีร้ายเบ้งเฮ๊กจะยกมารบเรา ให้จูหลงคุมทหารห้าพันไปคอยอยู่ณหัวเขากิมไต๋ อุยเอี๋ยนคุมทหารห้าพันไปคอยอยู่ณท้ายเขาช่องแคบ ให้อองเป๋งกวนสกสองคนคุมทหารไปรบเบ้งเฮ๊ก แล้วทำถอยให้ไล่มา เตียวเอ๊กเตียวหงีคุมทหารไปซุ่มอยู่ในป่าริมทางข้างซ้ายแลขวา ช่วยกันรบกระหนาบจับเอาตัวเบ้งเฮ๊กมาให้ได้ นายทัพนายกองทั้งปวงรับคำแล้วก็จัดแจงยกไปทำตามสั่ง
