เมืองขึ้นของเจ้านายเรา เบ้งเฮ๊กจึงว่าเมืองเองเฉียงนั้นมิใช่ของท่าน เมืองของผู้อื่นต่างหากแต่ท่านกล้าแขงก็ไปหักหาญชิงเอาของเขาไว้ แล้วยกมาตีเมืองมันอ๋องข่มเหงเราอิกกลับว่าเราดูหมิ่นเล่า ขงเบ้งได้ฟังดังนั้นก็หัวเราะ แล้วจึงว่าเราจับได้ตัวมาดังนี้แล้ว ท่านเกรงกลัวเราแล้วหรือยัง เบ้งเฮ๊กจึงว่านี้หากว่าเราแตกหนีไปช่องเขาทางแคบจึ่งจับตัวได้ แม้นหนีไปทางกว้างที่ไหนจะจับเราได้เราจึงหาเกรงไม่
ขงเบ้งได้ฟังเบ้งเฮ๊กว่าก็หัวเราะแล้วถามว่า จะให้ทำประการใดเล่าท่านจึงจะเกรงเรา เบ้งเฮ๊กจึงตอบว่าถ้าท่านปล่อยเสียเราจะไปคุมทหารยกมารบอิก ถ้าแพ้ท่านจับได้เราจึงจะกลัวเกรงสืบไป ขงเบ้งได้ฟังเบ้งเฮ๊กว่าดังนั้น จึงสั่งให้แก้มัดออกแล้วให้เสื้อผ้านุ่งห่มกับม้าตัวหนึ่ง ให้ยกโต๊ะมาเลี้ยงแล้วก็ปล่อยเบ้งเฮ็กไป นายทัพแลทหารทั้งปวงเห็นขงเบ้งปล่อยเบ้งเฮ๊กไปดังนั้น จึงว่าเรายกมารบทั้งนี้หวังจะเอาตัวเบ้งเฮ๊ก เมื่อจับได้มาแล้วทำไมท่านจึงปล่อยไปเสียเล่า
ขงเบ้งหัวเราะแล้วว่าคนทั้งปวงอย่าสงไสยเลย ทำไมกับจะจับตัวเบ้งเฮ๊กเหมือนหนึ่งไขกุญแจหีบหยิบเอาทอง แต่เราหากจะทำให้เกรงจงมาก นายทัพแลทหารทั้งปวงฟังขงเบ้งว่าดังนั้นก็คิดสงไสยอยู่ แต่มิรู้ที่จะว่าประการใดต่างคนก็ลาไปค่าย
