ฝ่ายเบ้งเฮ๊กครั้นขงเบ้งปล่อยเสีย แล้วก็ขึ้นม้ารีบไปถึงริมแม่น้ำลกซุย พบทหารซึ่งแตกหนีอยู่ในป่าดง ก็พูดจาเกลี้ยกล่อมเอาน้ำใจ ทหารทั้งปวงครั้นเห็นเบ้งเฮ๊กกลับคืนมาดังนั้นทั้งกลัวทั้งดีใจเข้ามากราบลงแล้วถามว่า เขาเอาตัวท่านไปได้แล้วทำไมจึงมาได้เล่า เบ้งเฮ๊กได้ฟังทหารถามดังนั้นคิครำพึงว่า ครั้นจะบอกตามจริงเล่าก็อาย จึงอุบายบอกว่าขงเบ้งมันจับเราไปได้ใช้ให้ทหารคุมเราไว้ในค่ายสิบคน ครั้นเวลาดึกสงัดเราฆ่าทหารสิบคนเสียแล้วหนีออกมาพบกองตะเวนขี่ม้า เราจึงฆ่าอ้ายกองตะเวนแล้วก็เอาม้าขี่มา
ฝ่ายพวกทหารทั้งปวงได้ฟังดังนั้นก็ดีใจ เบ้งเฮ๊กจึงคุมทหารทั้งปวงลงเรือข้ามไปตั้งค่ายอยู่ฟากข้างโน้น เกลี้ยกล่อมทหารซึ่งแตกหนีอยู่ในดงป่าเข้ามาได้ แล้วสั่งให้หาทหารหัวเมืองรายทางทั้งปวง บันดาขึ้นกับเมืองมันอ๋องนั้นเข้ามาให้สิ้น แล้วรู้ว่าสุนาห้วยหลำกลับมาได้ แล้วก็ให้ไปหาสุนาห้วยหลำสองคนเข้ามาด้วย ทหารคนใช้รับคำแล้วก็แยกกันไปหาตามสั่ง
สุนาห้วยหลำ แลทหารหัวเมืองรายทางทั้งปวงแจ้งดังนั้นก็ชวนกันรีบมา ครั้นถึงพร้อมกันแล้วก็เข้าไปคำนับเบ้งเฮ๊กๆ จึงว่า ขงเบ้งยกมารบเราครั้งนี้ เปนเทศกาลร้อนทหารไม่มีที่อาไศรย เราจะตั้งทัพมั่นอยู่ฟากข้างนี้ดูท่วงทีก่อน ให้ไปเกณฑ์เอาเรือแพฟากข้างโน้นมาไว้ฟากข้างนี้ให้สิ้น
