แนะนำให้สติข้าพเจ้าด้วย แล้วขงเบ้งก็คำนับถอยออกมา พอเห็นคนแก่ถือไม้เท้าเดินมาตามริมเนิน
ขงเบ้งก็มีความยินดีร้องเชิญให้ขึ้นนั่งบนศาล คำนับกันตามธรรมเนียม แล้วขงเบ้งจึงถามว่า ท่านนี้ชื่อไรเปนแซ่อันใด ม้าอ้วนเทพารักษ์ทำไม่ได้ยินจึงว่า ตัวข้าพเจ้าคนแก่นี้ได้ยินกิติศัพท์มาก็ช้านานว่า มหาอุปราชนี้มีนํ้าใจสัตย์ซื่อโอบอ้อมอารีย์แก่ราษฎร บัดนี้ข้าพเจ้าเห็นท่านมาก็มีความยินดีจึงมาคำนับท่าน ขงเบ้งจึงถามว่าท่านเปนใหญ่ในตำบลนี้ยังรู้บ้างฤๅไม่ว่านํ้าในธารนี้เปนเหตุผลประการใด
ม้าอ้วนเทพารักษ์จึงบอกว่านํ้าในธารซึ่งทหารกินนี้ ชื่อแอสวนจึงทำให้เจรจาไม่ออกถึงกำหนดเจ็ดวันก็จะตาย ยังเรียงต่อกันเข้าไปอิกสามธาร ธารหนึ่งน้ำเย็นถ้าผู้ใดกินเข้าไปพอตกถึงฅอก็ขาดใจตาย ธารหนึ่งนํ้าดำถ้าผู้ใดกินแลอาบ ก็ดำไปทั้งตัวเจ็บปวดจนขาดใจตาย ธารหนึ่งนํ้าร้อนถ้าผู้ใดกินแลอาบ ก็ร้อนเปื่อยไปทั้งตัวถึงกระดูกจนตาย นํ้าในทางนี้ทั้งธารสี่แต่ล้วนนํ้าร้าย แล้วก็มีหมอกขึ้นมาจากธารแต่เช้าจนเวลาเที่ยง แม้ผู้ใดเดินมาในเวลานั้น ต้องอายหมอกก็ให้ไข้เจ็บไปจนตาย
ขงเบ้งได้ฟังดังนั้นจึงว่า ถ้ากระนั้นที่ไหนเราจะปราบปรามเบ้งเฮ๊กได้สมความคิด เมื่อเบ้งเฮ๊กยังเปนศัตรูอยู่ก็จะเปนศึกกระหนาบหลัง เห็นเราจะไปตีเอาเมืองฮูโต๋แลเมืองกังตั๋งไม่ได้ ตัวเราเปนคนอาภัพมิได้บำรุงพระเจ้าเล่าเสี้ยนแล้ว ก็จะตายเสียดีกว่า ม้าอ้วนเทพารักษ์จึงว่ามหาอุปราช
