กระจัดกระจายกัน ทิ้งเมืองเสียหนีไปหาเบ้งเฮ๊ก ไปประมาณกึ่งหนึ่งขงเบ้งได้ไชยชะนะก็ยกเข้าตั้งอยู่ในเมืองสามกั๋ง แล้วก็จัดแจงยกไปเมืองงินแข
ฝ่ายเบ้งเฮ๊กแจ้งว่าขงเบ้งได้เมืองสามกั๋ง แล้วก็มีความวิตกนัก พอทหารเข้ามาบอกว่า ขงเบ้งยกกองทัพข้ามฟากล่วงเข้ามาในแดนนี้แล้ว เบ้งเฮ๊กตกใจสดุ้งขึ้นทั้งตัว นางจกหยงซึ่งเปนภรรยาเบ้งเฮ๊ก ยืนแอบอยู่ในฉากเห็นดังนั้นก็เดินหัวเราะออกมาว่า ท่านเปนชาติ์ทหารควรฤๅมาสิ้นความคิด ด้วยการศึกแต่เพียงนี้ท่านอย่าวิตกเลย ตัวข้าพเจ้าเปนหญิงจะขออาษาทำศึกกับขงเบ้ง เบ้งเฮ๊กได้ฟังดังนั้นคิดขึ้นได้ว่านางจกหยงคนนี้มีวิชาใช้อาวุธได้ ถ้าข้าศึกไล่มาเอาอาวุธโยนขึ้นไปบนอากาศแล้ว จำเภาะให้ตกลงถูกข้าศึก เห็นพอจะสู้รบเอาไชยชะนะขงเบ้งได้ เบ้งเฮ๊กก็มีความยินดีคำนับรับคำนาง แล้วก็จัดทหารเอกร้อยคน กับทหารเลวห้าหมื่นมอบให้นางจกหยงๆคำนับเบ้งเฮ๊กรีบยกออกจากเมือง พอเตียวหงีกับม้าต๋งทหารขงเบ้งยกมาถึงก็เข้าสกัดรบ
นางจกหยงเห็นดังนั้น ก็แต่งตัวมีอาวุธวิเสศเหน็บหลังห้าเล่ม ขึ้นม้าถือหอกใหญ่ยาวสามวา รำเพลงอาวุธเข้ารบกับเตียวหงีได้เก้าเพลง นางจกหยงทำเปนแพ้ชักม้าหนี เตียวหงีมิได้แจ้งในกลก็ขับม้าไล่ตาม นางจกหยงจึงชักเอาอาวุธวิเสศโยนขึ้นไป ตกลงถูกเตียวหงีตกจากม้าทหารทั้งปวงก็รุมกันเข้าจับตัวมัดไว้ ม้าต๋งเห็นดังนั้นก็ขับม้าเข้าแก้เตียวหงี เห็นนางจกหยงยืนม้าถือหอกอยู่ก็โกรธ ควบม้าเข้ารบกับนางจกหยงยังไม่
