แพ้ชะนะกัน นางจกหยงทำกลเอาเชือกพานเท้าม้าล้มลง ม้าต๋งตกจากม้านางจกหยงจึงให้ทหารเข้ามัดเอาตัวเตียวหงีกับม้าต๋งกลับเข้าเมือง
เบ้งเฮ๊กเห็นดังนั้นก็มีความยินดีนัก จึงแต่งโต๊ะเลี้ยงนางจกหยงเสพย์สุรา นางจกหยงจึงสั่งทหารให้เอาตัวเตียวหงีกับม้าต๋งไปฆ่าเสีย เบ้งเฮ๊กจึงว่าข้าทำศึกกับขงเบ้งๆจับได้ถึงห้าครั้ง ก็ไว้ชีวิตร์ปล่อยมามิได้ทำอันตราย ซึ่งเราจะฆ่าเตียวหงีม้าต๋งเสียนั้นไม่ชอบ คนทั้งปวงก็จะคะระหานินทาได้ เรางดไว้ต่อจับขงเบ้งได้จึงฆ่าให้พร้อมกันทีเดียว นางจกหยงเห็นชอบด้วย ก็ให้ทหารเอาตัวเตียวหงีม้าต๋งไปคุมไว้
ฝ่ายทหารเตียวหงีซึ่งแตกนั้น ก็เอาเนื้อความไปบอกขงเบ้งทุกประการ ขงเบ้งจึงเรียกม้าต้ายมาสั่งว่า ท่านจงคุมทหารอยู่ทางน้อย ถ้าแลเห็นนางจกหยงไล่จูหลงแลอุยเอี๋ยนมา ก็ให้เอาเชือกพานเท้าม้าจับเอาตัวให้จงได้ ม้าต้ายก็ลาไปซุ่มทหารอยู่ตามขงเบ้งสั่ง แล้วขงเบ้งจึงสั่งจูหลงกับอุยเอี๋ยนว่า ให้ท่านยกทหารเข้าไปรบกับนางจกหยง แลทำเปนแพ้ฬ่อให้ไล่ไปตามทางซึ่งม้าต้ายซุ่มอยู่ จูหลงอุยเอี๋ยนก็รับคำขงเบ้งยกทหารไป
ครั้นเวลาเช้าทหารไปบอกเบ้งเฮ๊กว่า จูหลงยกทหารเข้ามา นางจกหยงได้ฟังดังนั้น ก็ขึ้นม้ายกออกไปรบกับจูหลงได้เก้าเพลง ยังไม่แพ้ชะนะกัน จูหลงชักม้าหนีฬ่อให้ไล่ นางจกหยงเกรงว่าขงเบ้งจะทำกลอุบายก็ถอยทหารจะกลับเข้าเมือง อุยเอี๋ยนเห็นดังนั้นก็ยกทหารตามเข้ามา นางจกหยงก็ชักม้ารบกับอุยเอี๋ยนเปนสามารถ อุยเอี๋ยนทำแพ้ชักม้าหนี นางจกหยงก็หยุดทหารตั้งมั่นอยู่นอกเมืองคืนหนึ่ง
