ครั้นเวลาเช้าจูหลงก็คุมทหารเข้าไปชวนรบอิก นางจกหยงก็ขับม้าออกรบกับจูหลงได้แปดเพลงจูล่งชักม้าหนี นางจกหยงก็มิได้ตามไปกลับม้าจะถอยเข้าเมือง อุยเอี๋ยนเห็นดังนั้นก็ควบม้าตามเข้าไป ร้องด่านางจกหยงเปนข้อหยาบช้าต่างๆ นางจกหยงได้ฟังดังนั้นก็โกรธ กลับม้ารบกับอุยเอี๋ยนๆก็ควบม้าหนีร้องด่าไปพลาง นางจกหยงก็ขับม้าไล่ตามไปด้วยกำลังโทโส ถึงทางน้อยริมเชิงเขาซึ่งม้าต้ายซุ่มอยู่ ม้าต้ายก็เอาเชือกพานเท้าม้าล้มลง นางจกหยงพลัดตกจากม้า ม้าต้ายก็เข้าจับตัวมัดมาค่ายขงเบ้ง จูล่งก็ไล่ฟันทหารนางจกหยงล้มตายเปนอันมาก หนีกลับไปเมืองได้บ้าง
ฝ่ายขงเบ้งเห็นม้าต้ายจับนางจกหยงมาได้ก็มีความยินดี ให้ทหารแก้มัดออกเสียเชิญนางเสพย์สุรา แล้วขงเบ้งจึงให้ทหารเข้าไปบอกเบ้งเฮ๊กว่า ให้ส่งตัวเตียวหงีกับม้าต๋งออกมา เราจะส่งนางจกหยงให้กลับคืนเข้าไป
เบ้งเฮ๊กได้ฟังดังนั้นก็ปล่อยเตียวหงีกับม้าตงออกมา ขงเบ้งก็ส่งนางจกหยงเข้าไป เบ้งเฮ๊กเห็นภรรยาเข้ามาก็มีความยินดีนัก พอทหารเข้ามาบอกว่าบกลกไต้อ๋องยกทหารมาถึง เบ้งเฮ๊กก็ดีใจออกไปรับถึงนอกเมือง เห็นบกลกไต้อ๋องใส่เสื้อพื้นทองประดับพลอย เหน็บดาบใหญ่สองเล่มขี่ช้างเผือก ยืนอยู่กับทหารซึ่งเปนควานสำหรับขี่สัตว์ร้ายนั้นพวกหนึ่ง เบ้งเฮ๊กก็เข้าไปคำนับแจ้งเนื้อความทั้งปวงทุกประการ
บกลกไต้อ๋องจึงว่าท่านอย่าวิตกเลย ซึ่งขงเบ้งทำให้ท่านได้ความอัปยศนั้น เราจะรับเปนธุระช่วยแก้แค้นเอ็ง เบ้งเฮ๊กได้ฟังก็มีความยินดี
