ฝ่ายเบ้งเฮ๊กหนีไปนั้นตั้วไหลน้องภรรยาจึงว่าแก่เบ้งเฮ็กว่า เราจะหนีไปบัดนี้ก็เห็นหาพ้นมือขงเบ้งไม่
ข้าพเจ้าจะคิดกลอุบายให้ทหารร้อยหนึ่ง แต่งตัวซ่อนอาวุธไว้ในเสื้อ แล้วจะจับตัวท่านสองคนกับพี่ข้าพเจ้ามัดไปให้ขงเบ้ง ขงเบ้งก็จะดีใจ หาตัวข้าพเจ้ากับทหารซึ่งมีความชอบเข้าไปในค่าย ข้าพเจ้าจึงจะจับตัวขงเบ้งฆ่าเสีย เบ้งเฮ๊กได้ฟังดังนั้นก็เห็นชอบด้วย
ตั้วไหลก็จับตัวเบ้งเฮ๊กเบ้งฮิวกับนางจกหยง แล้วพาทหารร้อยหนึ่งมาหาขงเบ้ง พบทหารขงเบ้งกลางทาง ตั้วไหลจึงบอกแก่ทหารนั้นว่า ข้าพเจ้าห้ามปรามเบ้งเฮ๊กว่าให้อ่อนน้อมต่อมหาอุปราชเถิดก็ไม่ฟังขืนสู้รบจนไพร่พลได้ความเดือดร้อนเปนอันมาก ข้าพเจ้าจึงจับตัวเบ้งเฮ๊กเบ้งฮิวกับภรรยามาให้มหาอุปราช ทหารนั้นก็กลับมาบอกแก่ขงเบ้งๆ ได้ฟังดังนั้นจึงสั่งเตียวหงีกับม้าต๋งว่า ท่านจงจัดแจงทหารคนละพันให้ยืนเรียงกันอยู่ในประตูค่ายสองข้างทาง ถ้าตั้วไหลพาเบ้งเฮ๊กเข้ามา ก็ให้มัดตั้วไหลกับทหารเข้ามาให้เราด้วย
เตียวหงีกับม้าต๋งก็ไปจัดแจงพร้อมไว้ตามขงเบ้งสั่ง ตั้วไหลก็พาตัวเบ้งเฮ๊กกับพี่สาวเข้ามาถึงประตูค่าย เตียวหงีกับม้าต๋งก็จับตั้วไหลกับทหารร้อยหนึ่งมัดไว้ ขงเบ้งจึงแกล้งให้ทหารออกไปสั่งว่า ซึ่งตั้วไหลกับทหารทั้งปวงพาตัวเบ้งเฮ๊กมานั้นให้เข้ามาเถิด เตียวหงีกับม้าต๋งก็พาเอาตัวเบ้งเฮ๊กเบ้งฮิวตั้วไหลกับภรรยาเบ้งเฮ๊ก แลทหารทั้งปวงเข้าไปให้ขงเบ้งๆ เห็นตั้วไหลกับทหารมาคำนับกราบลงกับที่ดังนั้น จึงหัวเราะแล้วว่าแก่เบ้งเฮ๊กว่า เมื่อครั้งก่อนนั้น เอียวหองเพื่อนของท่านเห็นว่าท่านทำผิด ก็จับตัวมาให้เราๆก็ไว้ชีวิตร์ปล่อยเสียมิได้เอาโทษ มาบัดนี้เล่าตั้วไหลน้องภรรยาจับตัว
