ในเมืองเราแล้ว เรามิได้มีที่อาไศรยจะคิดอ่านประการใดดี จึงจะตั้งตัวทำการสืบไป ตั้วไหลจึงว่าลุดตัดกุดซึ่งเปนเจ้าเมืองออโกก๊ก ฝ่ายทิศตะวันออกไกลเมืองเจ็ดพันเส้นมีทหารเปนอันมาก แม้นเราคิดอ่านไปหาลุดตัดกุดให้ยกทหารมาช่วย เห็นเราจะทำการได้ไชยชะนะเปนมั่นคง เพราะลุดตัดกุดนั้นมีกำลังพะลังเปนอันมาก สูงสามวาศอกกินแต่เนื้อสัตว์เปนแลผลไม้ต่างอาหาร แล้วก็มีวิชาคงทนสาระพัดอาวุธ ทหารซึ่งจะเข้าสู้สงครามนั้นก็เข้มแขงสามารถ เอาหวายแช่น้ำมันไว้หกเดือนมาถักทำเปนเกราะ แม้นถึงทางกันดารจะข้ามน้ำ ก็ลอยตัวข้ามฟากไปได้ ถึงอาวุธทะนูเกาทัณฑ์ก็มิได้เข้าเปนอันขาด จึงเรียกทหารเหล่านั้นชื่อว่าตีนกะเป๋ง ขอให้ท่านไปอ่อนน้อมต่อลุดตัดกุดให้ยกทหารมาช่วยทำการแก้แค้นขงเบ้ง เบ้งเฮ๊กได้ฟังดังนั้นก็มีความยินดีนัก ตั้วไหลก็พาเบ้งเฮ็กไปหาลุดตัดกุด ณเมืองออโกก๊ก คำนับกันตามธรรมเนียม แล้วเบ้งเฮ๊กก็เล่าเนื้อความทั้งปวงให้ฟังทุกประการ ลุดตัดกุดจึงว่าซึ่งขงเบ้งยกกองทัพบุกรุกเข้ามายํ่ายีในแดนเรา ให้ท่านได้ความเดือดร้อนท่านอย่าวิตกเลย เราจะรับเปนธุระแก้แค้นเอ็ง ให้ขงเบ้งรู้สำนึกตัวจงได้ ลุดตัดกุดจึงสั่งเขาอั๋นกับเคหลีให้ยกทหารตินกะเป๋งสามหมื่นเปนทัพหน้า ไปตั้งคอยรับกองทัพขงเบ้ง อยู่ณริมแม่นํ้าโท้ฮัวสุยนอกเมืองออโกก๊กฝ่ายทิศตวันออกก่อน แล้วลุดตัดกุดก็พาเบ้งเฮ๊กแลสมัคพรรคพวกทั้งปวง ยกทหารหนุนตามไปภายหลัง
ฝ่ายขงเบ้งตั้งอยู่ในเมืองงินแข จึงให้ทหารไปสืบข่าวราชการดูว่าเบ้งเฮ๊กจะไปตั้งอยู่ตำบลใด ทหารนั้นมาบอกว่าเบ้งเฮ๊กไปพาลุดตัดกุด
