ฝ่ายพระเจ้าโจผีซึ่งอยู่ณเมืองฮูโต๋ แต่ยังไม่ได้ราชสมบัติ เกิดบุตร์กับนางเอียนซีคนหนึ่งชื่อโจยอย นางเอียนซีคนนี้เดิมเปนภรรยาของบุตร์อ้วนเสี้ยวก่อน เมื่อครั้งไปตีเมืองเงียบกุ๋นจึงได้นางมาเปนภรรยา ครั้นพระเจ้าโจผีได้สมบัติจึงยกนางเอียนซีขึ้นเปนมเหษีเอก แล้วเอานางกุยฮุยบุตร์กุยเฮงมาเปนมเหษีซ้าย นางนั้นรูปงามพระเจ้าโจผีรักนัก กุยเฮงบิดานางกุยฮุยคิดจะใคร่ให้บุตร์ของตัวเปนใหญ่แต่ผู้เดียว จึงเข้าไปปฤกษากับเตียวโถขันที
เตียวโถจึงว่าท่านอย่าวิตกเลย บัดนี้พระเจ้าโจผีก็ประชวรอยู่ ขอให้ท่านคิดกลอุบายทำรูปพระเจ้าโจผีเขียนปีเดือนวันเวลาใส่ในรูปแล้วไปฝังไว้ใต้ที่อยู่นางเอียนซี ข้าพเจ้าจึงจะไปจับขุดเอารูปนั้นมาถวายพระเจ้าโจผีๆก็จะโกรธฆ่านางเอียนซีเสีย บุตร์ท่านก็จะได้เปนใหญ่แต่ผู้เดียว กุยเฮงได้ฟังดังนั้นเห็นชอบด้วย จึงทำรูปไปฝังไว้ตามคำเตียวโถว่า เตียวโถก็ไปจับเอารูปนั้นมาถวายพระเจ้าโจผีๆ มิได้แจ้งในกลก็โกรธให้ฆ่านางเอียนซีเสีย ตั้งนางกุยฮุยเปนใหญ่ นางนั้นไม่มีบุตร์เห็นโจยอยบุตร์นางเอียนซีมีสติปัญญาหลักแหลม ก็เอามาเลี้ยงเปนบุตร์จนอายุได้สิบห้าขวบ โจยอยรู้ศิลปสาตร์ชำนาญเกาทัณฑ์อาวุธทั้งปวง
ครั้นพระเจ้าโจผีเสวยราชได้เจ็ดปีถึงเดือนสี่ระดูร้อน จึงชวนโจยอยผู้บุตร์ออกไปประพาสป่าไล่เนื้อหวังจะหาวิชา ทหารทั้งปวง
