หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
ฮ่วย,
ฮ่อม้า,
๘๒๗
ฮุย, คือเกือบจะถูก, เหมือนคนทิ้งก้อนดินเปนต้น, เพื่อจะให้ถูกของอันใด, แลเกือบจะถูก เขาร้องว่าฮุยนั้น.
ฮุยเฉียด, คือเกือบจะถูกเบียดสีชิดไป, เขาทิ้งคว่างก้อนดินเปนต้น.
ฮุ้ยหุ่ย, คือคำพูจเมื่อเขาทิ้งคว่างก้อนดินเปนต้น, ลอยไปเกือบจะถูกของที่หมายจะให้ถูก, แลมันเฉียดไปนั้น.
แฮ่ว, คือต้นเหมือนหญ้า มันขึ้นที่ทุ่งนา, มีหัวเท่าหัวกะเทียม กินมีรศหวานมัน.
แฮ่วกะต่าย, คือต้นแฮ่วเช่นว่า มันเกิดในทุ่งนา, กะต่ายมันได้อาไศรยกินนั้น.
แฮ่วจีน, คือต้นแฮ่วเช่นว่านั้น, แต่ต้นมันโต หัวก็ใหญ่กว่าแฮ่วไทย, มีที่เมืองจีนนั้น.
แฮ่วทรงกะเทืยม, คือต้นแฮ่ว หัวมันเหมือนหัวกะเทียม หัวมันกลม ไม่แบน ไม่รีนั้น.
แฮ่วหมู, คือต้นหญ้าแฮ่วหมู หัวมันเล็ก ๆ มีกลิ่นเหม็น, รศมันขม เขาทำอยาได้.
โฮย, โวย, เปนคำเขาขานเพื่อนกันว่าโฮย, คนเปนเพื่อนกันเขาขานเช่นนั้น.
โฮยทำไม, โวยทำไม, เปนคำขายว่าโฮย, แล้วย้อนถามว่าเรียกทำไมนั้น.
โฮยอยู่นี่, เปนค่ำขานว่าโฮย, แล้วบอกว่าเราอยู่นี่นั้น.
โฮยว่ากะไร, เปนคำขานก่อน, แล้วย้อนถามว่าเรียกเราว่ากะไรนั้น.
โฮยเองมาฤๅ, เปนคำขาน, แล้วย้อนถามเล่าว่าเองจะมาฤๅนั้น.
ฮวยกัว, คือเปนชื่อตัวหวยที่เจ๊กเขียนเปนชื่อจีนตายแล้วแต่ก่อน, เอาออกแขวนทายกันนั้น.
ฮ่วย, ลำธาร, เปนชื่อลำธารน้ำในป่า, เปนคลองย่อม ๆ กว้างสามวาสี่วานั้น.
ฮ่วยกะบอก, เปนชื่อเช่นว่า, แต่เขาเรียกชื่อฮ่วยกะบอกตามสังเกตนั้น.
ฮ่วยกรด, เปนชื่อฮ่วย, คนให้ชื่อฮ่วยชื่อฮ่วยกรดตามสังเกตภอจะได้เรียก.
ฮ่วยธาร, คือลำธารเช่นว่าแล้ว, แต่เปนลำคอลงใหญ่กว่าลำธารนั้น.
ฮ่วยละหาน, คือลำธารใหญ่แลยาวไปมาก, เหมือยลำคลองบึงบางนั้น.
ฮ่วยแห้ง, เปนชื่อห่วย, เขาเรียกชื่อห้วยนั้นว่าห้วยแห้งภอสังเกตเรียก.
เฮี่ย, เปนชื่อสัตวสี่ท้าว มีหางยาวเหมือนจรเข้, แต่ตัวย่อมกว่าจรเข้.
เฮี่ยไข่, คือเฮี่ยมันไข่มันเหมือนจรเข้, แต่ไข่ลูกเล็กกว่าไข่จรเข้.
เฮอ, คือเรอออกจากปาก, เสียงคนทำให้ฅอให้มันออกมาจากปากนั้น.
เฮอลม, คือเรอระบายลมออกจากฅอจากปาก, เสียงดังเฮอ ๆ นั้น.
เฮะ, เอะ, คือเสียงดังเฮะ, เมื่อคนจะยกฤๅจะลากไม้ที่หนัก ๆ มากหลายคน, เพื่อจะให้พร้อมกันร้องว่าเฮะเปนต้น.
เฮะหะ, เอะอะ, คือเสียงคนร้อง, เมื่อจะยกฤๅลากไม้ที่หนัก, มีไม้ซุงเปนต้นนั้น.
เฮาะ, คือคนไปได้ในอากาศ ในหนังสือว่าคนมีฤทธิ์เปนฤๅษีมุนีไปได้ในอากาศ, ด้วยกำลังฤทธิ์แห่งฌาน ว่าเฮาะ.
เฮาะเหิน, คือเฮาะไปเช่นว่า, แต่ว่าไปสูง, เพราะใส่คำเหินเข้า.
ฮอ, เปนคำภาษาจีน, เจ๊กพูจว่าฮอ ๆ เปนภาษาไทยนั้นว่าดี.
ฮ่อ, คือไปเร็ว, เหมือนเขาขี่ม้าปล่อยให้มันวิ่งไปเร็วเต็มทีจนสิ้นฝีท้าวนั้น.
ฮ่อม้า, คือปล่อยให้ม้ามันวิ่งเร็ว ไม่ชักบังเหียนเลย, มันวิ่งไปเต็มกำลังนั้น.
827
