โคลงดั้นวิวิธมาลี
โคลงดั้นวิวิธมาลี ประพันธ์โดย พระยาอุปกิตศิลปสาร (นิ่ม กาญจนาชีวะ)
- ๏ ลูกเสือควรยึดข้อ ภาษิต นี้เทอญ
- ควรพึ่งแต่ตัวเรา รอบด้าน
- บำเพ็ญฝึกฝนกิจ การช่วย ตนเทอญ
- ทั้งช่วยเพื่อนบ้านด้วย ดุษฎี
- ๏ แม้เราปลงจิตพร้อม เพรียงกัน ฉะนี้นา
- ต่างฝ่ายต่างกระวี กระวาดถ้วน
- พยายามฝึกหัดสรร- พพิท ยาแฮ
- สยามจักหลั่งล้นล้วน เลศงาม
- ๏ ชาติต้องการให้ช่วย ฉันใด ก็ดี
- อาจช่วยได้ดังความ มุ่งเกื้อ
- ชูเทศเทอดไผท เทียมเทศ อารย์พ่อ
- สมเกียรติยศผู้เชื้อ ชาติไทย
งานนี้ ปัจจุบันเป็นสาธารณสมบัติแล้ว เพราะลิขสิทธิ์ได้หมดอายุตามมาตรา 19 และมาตรา 20 ของพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ซึ่งระบุว่า
- ถ้ารู้ตัวผู้สร้างสรรค์ ในกรณีที่ผู้สร้างสรรค์เป็นบุคคลธรรมดา
- ลิขสิทธิ์หมดอายุเมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ผู้สร้างสรรค์ถึงแก่ความตาย
- ถ้ามีผู้สร้างสรรค์ร่วม ลิขสิทธิ์หมดอายุ
- เมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ผู้สร้างสรรค์ร่วมคนสุดท้ายถึงแก่ความตาย หรือ
- เมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ได้โฆษณางานนั้นเป็นครั้งแรก ในกรณีที่ไม่เคยโฆษณางานนั้นเลยก่อนที่ผู้สร้างสรรค์ร่วมคนสุดท้ายจะถึงแก่ความตาย
- ถ้ารู้ตัวผู้สร้างสรรค์ ในกรณีที่ผู้สร้างสรรค์เป็นนิติบุคคล หรือถ้าไม่รู้ตัวผู้สร้างสรรค์
- ลิขสิทธิ์หมดอายุเมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ได้สร้างสรรค์งานนั้นขึ้น
- แต่ถ้าได้โฆษณางานนั้นในระหว่าง 50 ปีข้างต้น ลิขสิทธิ์หมดอายุเมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ได้โฆษณางานนั้นเป็นครั้งแรก
