คัมภีร์โหราศาสตร์ไทยมาตรฐานฉบับสมบูรณ์/ธชัคคสูตต์
หน้านี้ขาดแหล่งที่มาของเนื้อหา ถ้าเป็นไปได้ ควรเป็นเอกสารต้นฉบับที่สแกนมาอัปโหลดไว้ที่วิกิมีเดียคอมมอนส์แล้วจัดทำแบบพิสูจน์อักษร หรือถ้าไม่สามารถอัปโหลดต้นฉบับเช่นนั้นได้ อย่างน้อยก็ควรระบุแหล่งที่มาที่สามารถตรวจสอบความถูกต้องแท้จริงของเนื้อหาได้ |
ขัดตำนาน ธชัคคปริตต์ ธชัคคสูตต์
๏ ยสฺสานุสฺสรเณนาปิแม่แบบ:เว้นวรรค-1Gอนฺตลิกเขปิ ตานิโน
ปติฏฺฐมธิคจฺฉนฺติแม่แบบ:เว้นวรรค-1Gภูมิยํ วิย สพฺพทา
สพฺพูปทฺทวช ลมฺหาแม่แบบ:เว้นวรรค-1Gยกฺขโจราทิสมฺภวา
คณนา น จ มุตฺตานํแม่แบบ:เว้นวรรค-1Gปริตฺตนฺตมฺภณาม เห
ตำนานที่เจ็ด ธชัคคปริตต์ ธชัคคสูตต์
พระสูตรนี้สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้า มีพระพุทธฎีกาตรัสเรื่องอสูรทำสงคราม
ประชิดอยู่กับเทวดา และพระอินทร์ผู้เป็นเจ้าของเทวดามีเทวบัญชาว่าถ้าหมู่เทวดามีความ
กลัว หวาด สะดุ้ง และขนพองสยองเกล้าเกิดขึ้น ก็ให้แลดูชายธงของพระองค์หรือของ
เทวราช ชื่อปชาบดี วรุณ และอีสาน เพื่อให้สำคัญว่าพระยาของตน ยืนอยู่ในที่นั้น
แล้วจะสะดุ้งหวาดกลัวอะไรกับอสูรสงคราม และว่าถ้าภิกษุทั้งหลายที่ไปในที่เจริญสมณธรรม
อยู่ในที่สงัด มีความหวาดกลัวสะดุ้งและขนพองสยองเกล้าขึ้น ก็ให้ระลึกถึงพระพุทธ
คุณ พระธรรมคุณ พระสงฆคุณ แต่อย่างไรอย่างหนึ่งก็จะระงับความหวาดกลัวนั้นเสีย
ได้ ข้อความพิศดารมีแจ้งอยู่ในพระสูตรนี้แล้ว ในที่นี้จะแสดงเนื้อความเบื้องต้นแห่งคำว่า
เทวาสุรสงฺคาโม ให้ได้ความชัดเสียก่อน ว่าทำไมพระอินทร์จึงต้องทำสงครามกับอสูร มี
เรื่องมาว่าเมื่อครั้งพระศาสดาเสด็จประทับอยู่ ณ นครเวสาลี ได้ทรงนำเรื่องอดีตนิทาน
ของท้าวสักกะมาแสดง ให้เจ้าลิจฉวีนามว่ามหาลีฟัง มีเรื่องเทวดาทำสงครามกับอสูรด้วย
ใจความว่ามีมาณพผู้หนึ่ง ชื่อมฆ อยู่ในอจลคามมคธรัฏฐ์ ได้ไปสู่สถานที่ทำการในบ้าน
แห่งหนึ่ง ทำที่นั้นให้เป็นรมณียสถานแล้วยืนอยู่ มีชายคนหนึ่งผลักไสนายมฆออกเสียจาก
ที่นั้น แล้วก็เข้ายืนแทนอยู่ในที่นั้น นายมฆหาโกรธนายคนนั้นไม่ และได้ไปทำรมณีย
สถานที่อื่นอีก ชายอีกคนหนึ่งก็ได้ผลักไสนายมฆมาณพออกเสียจากที่นั้นแล้วก็เข้ายืนแทนอยู่ใน
ที่นั้น นายมฆมาณพก็หาโกรธไม่ และได้ไปทำที่รื่นรมย์ที่อื่นต่อไปอีก คราวนี้มีหลายคนมาผลัก
ไสนายมฆออกจากที่แล้วก็เข้ายืนอยู่ในที่นั้น นายมฆก็หาโกรธคนเหล่านั้นไม่ และมาดำริ
ต่อไปว่า การที่ทำให้คนอื่นได้รับความสุขแล้วกรรมที่ทำนั้นก็เป็นบุญๆ ย่อมให้ความสุขแก่
เรา ภายหลังนายมฆจึงเอาจอบไปถากที่ทำลานให้ราบรื่น ปวงชนก็ได้พากันไปยืนอาศัย
อยู่ในที่นั้น นายมฆจึงคิดว่าที่ใดเป็นที่รื่นรมย์แล้วก็เป็นที่ชอบใจของคนทุกจำพวก คิด
ฉะนี้แล้วก็ได้ออกถากถางทำมรรคาให้ราบเสมอ รานกิ่งไม้ที่กีดขวางทางให้เป็นที่สะดวก
แก่การสัญจรไปมาของคนทั้งหลาย ภายหลังชายคนหนึ่งถามนายมฆว่า สหายทำการอะไร