งานแปล:คำแถลง 6697
โดยประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกา
คำประกาศ
ห้าสิบปีที่แล้วเมื่อวันที่ 6 มิถุนายน ค.ศ. 1944 กองเรือรบที่ใหญ่ที่สุดของแผ่นดิน, ทะเล และกองกำลังทางอากาศที่เคยรวมตัวลงมือทำสงครามครูเสดครั้งใหญ่ข้ามช่องแคบอังกฤษ เพื่อปลดปล่อยทวีปยุโรปของการปกครองแบบเผด็จการที่เกิดขึ้น และได้รับการข่มขู่ว่าจะบีบคอเสรีภาพที่เราหวงแหนมากที่สุด เรือกว่า 5,000 ลำ และเครื่องบิน 10,000 ลำ ได้บรรทุกทหาร, ลูกเรือ และนักบินกว่า 130,000 คน จากสหรัฐ, อังกฤษ, แคนาดา, โปแลนด์, ฝรั่งเศส, นอร์เวย์, เนเธอร์แลนด์, เชโกสโลวาเกีย, นิวซีแลนด์, ออสเตรเลีย, ลักเซมเบิร์ก และเบลเยียม ไปยังชายฝั่งของแคว้นนอร์ม็องดี ซึ่งชาวอเมริกันกว่า 9,000 คนไม่มีโอกาสได้กลับมาอีกเลย
ดีเดย์ถือได้ว่าเป็นเรื่องสำคัญไม่ใช่แค่ฝ่ายพันธมิตรเท่านั้น แต่ยังรวมถึงฝ่ายอักษะ จอมพล แอร์วิน รอมเมิล ผู้บัญชาการกองกำลังข้าศึกในพื้นที่ ได้ขนานนาม 24 ชั่วโมงแรกว่าเป็น "วันที่ยาวนานที่สุด" หมายถึงข้อเท็จจริงที่ว่าหากฝ่ายพันธมิตรประสบความสำเร็จในการจัดตั้งหัวหาดบนพื้นฐานที่มั่นคง หน่วยอื่น ๆ อีกมากมายจะติดสอยห้อยตาม ล้มล้างศัตรูในฝั่งตะวันตก อย่างไรก็ตาม วันที่ 6 มิถุนายน ค.ศ. 1944 สำหรับกองกำลังพันธมิตรเป็น "วันที่ยาวนานที่สุด" ด้วยเหตุผลอื่น สำหรับพลทหารที่ยกพลขึ้นบกบนชายหาดในวันแห่งเคราะห์กรรม แต่ละนาทีของการต่อสู้ก็เหมือนความไม่รู้จักจบขณะที่พวกเขาถูกโจมตีอย่างต่อเนื่องโดยกองกำลังนาซีที่ไม่ยอมแพ้
แต่ศัตรูก็ไม่ประสบความสำเร็จ ในฐานะที่กองกำลังฝ่ายสัมพันธมิตรมีมากกว่าเพียงความต้องการชนะได้กระตุ้นพวกเขา ในฐานะผู้พิทักษ์ความยุติธรรม พวกเขาถูกผลักดันด้วยความปรารถนาที่จะฟื้นฟูสันติภาพและเสรีภาพที่นาซียึดครองไม่ยอมรับไปนับล้านคน อันเนอ ฟรังค์ เขียนถึงการรุกรานที่จะเกิดขึ้นในสมุดบันทึกประจำวันของเธอ:
"มันไม่ได้พูดเกินจริงที่จะบอกว่าอัมสเตอร์ดัมทั้งหมด, ฮอลแลนด์ทั้งหมด ใช่ ชายฝั่งตะวันตกทั้งหมดของยุโรป ถึงสเปนจริง ๆ พูดถึงการบุกครองทั้งกลางวันและกลางคืน พูดคุยในเรื่องนี้ และพนันกับมัน และความหวัง... ส่วนที่ดีที่สุดของการบุกครอง คือ ฉันมีความรู้สึกว่าสมัครพรรคพวกกำลังใกล้เข้ามา เราได้รับการกดขี่โดยพวกนาซีที่น่ากลัวเหล่านี้มานานแล้ว พวกเขาใช้มีดจ่อที่ลำคอของเรา ซึ่งความคิดของสมัครพรรคพวกและการจัดส่งจะทำให้ฉันมั่นใจ"
สำหรับอันเนอ ฟรังค์ การปลดปล่อยนั้นไม่เคยมาถึง เพราะเธอเสียชีวิตในค่ายกักกันเพียงไม่กี่เดือนก่อนสิ้นสุดสงคราม แต่คนอื่น ๆ นับล้านได้รับการปลดปล่อยจากการกดขี่และความกลัว บรรดาผู้ที่ยกพลขึ้นบกบนชายหาดของแคว้นนอร์ม็องดี ไม่เพียงแต่ในดีเดย์เท่านั้น แต่ยังตลอดช่วงที่เหลือของสงคราม ที่มีส่วนรับผิดชอบในการปลดปล่อยค่ายกักกันหลายแห่ง ตลอดจนนคร, เมือง และหมู่บ้านต่าง ๆ ทั่วยุโรป ที่ได้รับความเดือดร้อนเป็นเวลาหลายปี
ดังนั้น ปี ค.ศ. 1944 จึงเป็นปีแห่งชัยชนะและความเศร้าโศก ฝ่ายสัมพันธมิตรมีความรุดหน้าอย่างมากในการนำอิสรภาพมาสู่คนนับล้าน ในขณะที่ครอบครัวและเพื่อน ๆ หน้าบ้าน เผชิญหน้ากับความเข้าใจว่าหลายคนพวกเขารัก จะไม่กลับมาสร้าง"คลังแสงแห่งประชาธิปไตย"ได้อีก
สำหรับชาวอเมริกันชายหญิงหลายล้านคน, ทหารผ่านศึกและพลเรือน, บรรดาผู้ที่กลับมาจากสงครามและคนที่เสียสละสูงสุดที่เราได้กล่าวไว้ "ประเทศชาติสำนึกในบุญคุณอย่างจำขึ้นใจ" เราต้องไม่ลืมเงินจำนวนมากที่จ่ายอย่างมีคุณค่า เพื่อให้แน่ใจว่าเสรีภาพเป็นของหลายคน
โดยมติที่ประชุมสภา 303 ของสภาคองเกรส ได้กำหนดให้วันที่ 6 มิถุนายน ค.ศ. 1994 เป็น "วันรำลึกดีเดย์แห่งชาติ"
ดังนั้น ในตอนนี้ กระผม วิลเลียม เจ. คลินตัน ประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกา อาศัยอำนาจตามรัฐธรรมนูญและอำนาจตามรัฐบัญญัติของสหรัฐ ขอประกาศให้วันที่ 6 มิถุนายน ค.ศ. 1994 เป็นวันรำลึกดีเดย์แห่งชาติ และวันที่ 30 พฤษภาคม ค.ศ. 1994 ถึงวันที่ 6 มิถุนายน ค.ศ. 1994 เป็นเวลาในการรับรู้แห่งชาติ ของการครบรอบ 50 ปีของสงครามโลกครั้งที่สอง ผมเรียกร้องให้ชาวอเมริกันทุกคนปฏิบัติตามช่วงเวลานี้ร่วมกับรายการและกิจกรรมที่เหมาะสม
เพื่อเป็นพยานในการดังกล่าว ผมได้ลงนามไว้ข้างท้ายนี้ ณ วันที่สามสิบ พฤษภาคม ในปีที่หนึ่งพันเก้าร้อยเก้าสิบสี่ของพระผู้เป็นเจ้าแห่งเรา และเป็นปีที่สองร้อยสิบแปดของอิสรภาพแห่งสหรัฐอเมริกา
[ยื่นต่อสำนักงานทะเบียนกลาง, 14:52 น., 31 พฤษภาคม ค.ศ. 1994]
งานนี้เป็นเป็นสาธารณสมบัติในสหรัฐ เนื่องจากเป็นงานของรัฐบาลกลางสหรัฐ (ดู ประมวลกฎหมายสหรัฐ ลักษณะ 17 มาตรา 105)
