งานแปล:ระบอบจักรพรรดิภายใต้รัฐธรรมนูญในญี่ปุ่น/การออกเสียง

การออกเสียงคำญี่ปุ่น
a เหมือน a ใน father ai อย่าง ใน aisle
e เหมือน e ใน men ei อย่าง ใน weigh
i เหมือน i ใน pin au อย่าง o ใน bone
o เหมือน o ใน pony ō
u เหมือน oo ใน book ū อย่าง oo ใน moon

i เมื่ออยู่กลางคำ และ u เมื่ออยู่กลางหรือท้ายคำ บางทีก็แทบจะไม่ออกเสียง

พยัญชนะทั้งหมดออกเสียงอย่างในอังกฤษ แต่ g ออกเสียงหนักเท่านั้น อย่างใน give กระนั้น ng แบบนาสิก ก็ได้ยินบ่อย ส่วน ch และ s นั้นเป็นเสียงเบาเสมอ อย่างใน check และ sin ส่วน z เมื่ออยู่หน้า u นั้น เป็นเสียง dz ส่วนกรณีพยัญชนะซ้อน พยัญชนะแต่ละตัวต้องออกเสียงเต็ม

พยางค์นั้นมีมากเหมือนสระ ในทางปฏิบัติแล้ว ไม่มีการเน้นเสียง แต่ต้องระมัดระวังให้ดีในการแยกระหว่าง o กับ ō และ u กับ ū ซึ่งอย่างหลังนั้นออกเสียงยาวกว่าอย่างแรก

อย่าลืมงดเว้นออกเสียง a เป็นเสียงแบน[1] เพราะออกเสียงเป็น ah[2] เสมอ

ทุก ๆ ครั้ง คำญี่ปุ่น โดยเฉพาะชื่อนั้น ควรแบ่งเป็นพยางค์ต่าง ๆ โดยใช้สระที่ท้ายพยางค์แต่ละพยางค์ มีข้อยกเว้นสำคัญอยู่ในกรณีพยัญชนะซ้อน ซึ่งจะแบ่งพยัญชนะทั้งสองออกตามพยางค์ ส่วน n ก็ทำหน้าที่ปิดพยางค์ได้เช่นกัน


  1. หมายถึง ออกเสียงเป็น แอะ หรือ แอ (เชิงอรรถของวิกิซอร์ซ)
  2. หมายถึง ออกเสียงเป็น อะ หรือ อา (เชิงอรรถของวิกิซอร์ซ)