งานแปล:ระบอบจักรพรรดิภายใต้รัฐธรรมนูญในญี่ปุ่น/การออกเสียง
| a | เหมือน | a | ใน | father | ai | อย่าง | ใน | aisle | ||||||||||
| e | เหมือน | e | ใน | men | ei | อย่าง | ใน | weigh | ||||||||||
| i | เหมือน | i | ใน | pin | au | อย่าง | o | ใน | bone | |||||||||
| o | เหมือน | o | ใน | pony | ō | |||||||||||||
| u | เหมือน | oo | ใน | book | ū | อย่าง | oo | ใน | moon | |||||||||
i เมื่ออยู่กลางคำ และ u เมื่ออยู่กลางหรือท้ายคำ บางทีก็แทบจะไม่ออกเสียง
พยัญชนะทั้งหมดออกเสียงอย่างในอังกฤษ แต่ g ออกเสียงหนักเท่านั้น อย่างใน give กระนั้น ng แบบนาสิก ก็ได้ยินบ่อย ส่วน ch และ s นั้นเป็นเสียงเบาเสมอ อย่างใน check และ sin ส่วน z เมื่ออยู่หน้า u นั้น เป็นเสียง dz ส่วนกรณีพยัญชนะซ้อน พยัญชนะแต่ละตัวต้องออกเสียงเต็ม
พยางค์นั้นมีมากเหมือนสระ ในทางปฏิบัติแล้ว ไม่มีการเน้นเสียง แต่ต้องระมัดระวังให้ดีในการแยกระหว่าง o กับ ō และ u กับ ū ซึ่งอย่างหลังนั้นออกเสียงยาวกว่าอย่างแรก
อย่าลืมงดเว้นออกเสียง a เป็นเสียงแบน[1] เพราะออกเสียงเป็น ah[2] เสมอ
ทุก ๆ ครั้ง คำญี่ปุ่น โดยเฉพาะชื่อนั้น ควรแบ่งเป็นพยางค์ต่าง ๆ โดยใช้สระที่ท้ายพยางค์แต่ละพยางค์ มีข้อยกเว้นสำคัญอยู่ในกรณีพยัญชนะซ้อน ซึ่งจะแบ่งพยัญชนะทั้งสองออกตามพยางค์ ส่วน n ก็ทำหน้าที่ปิดพยางค์ได้เช่นกัน