งานแปล:แรงงานรับจ้างและทุน/บทที่ 7

by คาร์ล มาคส์

บท VII

 

กฎทั่วไปซึ่งกำหนดการขึ้นลงของค่าจ้างและกำไร

เรากล่าวว่า: “ค่าจ้างฉะนั้นไม่ใช่ส่วนแบ่งที่คนงานมีในสินค้าที่เขาเองผลิต ค่าจ้างเป็นหนึ่งส่วนของสินค้าที่มีอยู่แล้ว ที่นายทุนใช้ซื้อพลังแรงงานการผลิตมาปริมาณหนึ่ง” แต่นายทุนเขาต้องทดแทนค่าจ้างเหล่านี้ด้วยราคาของสินค้าที่คนงานทำขึ้นมา เป็นกฎว่า เขาต้องทดแทนให้เหลือส่วนที่เกินไปจากต้นทุนการผลิตที่เขาจ่ายไป นั่นก็คือ เขาต้องทำกำไร จากมุมมองของนายทุน ราคาขายของสินค้าที่คนงานทำขึ้นแบ่งออกเป็นสามส่วน: หนึ่ง ที่ทดแทนราคาวัตถุดิบที่เขาจ่ายล่วงหน้า รวมถึงค่าบำรุงรักษาเครื่องไม้เครื่องมือ เครื่องจักร และอุปกรณ์ใช้แรงงานต่าง ๆ ที่เขาจ่ายไปล่วงหน้าเช่นกัน สอง ที่ทดแทนค่าจ้างที่เขาจ่ายล่วงหน้า และสาม ส่วนเกินที่เหลือ กล่าวคือ กำไรของนายทุน ขณะที่ส่วนแรกนั้นเพียงทดแทนมูลค่าที่มีอยู่ก่อน เห็นได้ชัดว่าที่ทดแทนค่าจ้างและส่วนเกิน (กำไรของทุน) โดยรวมแล้วเอามาจากมูลค่าใหม่ อันที่คนงานผลิตด้วยแรงงานและเพิ่มเข้าไปในวัตถุดิบ ในแง่นี้ เรามองได้ว่าค่าจ้าง อีกทั้งกำไร ในการนำมาเปรียบเทียบกัน เป็นส่วนแบ่งในผลผลิตของคนงาน

ค่าจ้างจริงอาจจะเท่าเดิม หรืออาจสูงขึ้น อย่างไรก็ดีค่าจ้างสัมพัทธ์ก็อาจลดลง ยกตัวอย่าง สมมุติว่าปัจจัยการยังชีพทั้งหมดราคาลงมาสองในสาม ส่วนค่าจ้างรายวันลดลงมาหนึ่งในสาม อาทิจากสามเป็นสองเหรียญ แม้คนงานจะได้สินค้าในปริมาณมากกว่าด้วยสองเหรียญจากแต่เดิมสามเหรียญ แต่ค่าจ้างก็ลดลงเทียบสัดส่วนกับรายได้ของนายทุน กำไรของนายทุน——นักอุตสาหกรรมเป็นต้น——ก็เพิ่มขึ้นหนึ่งเหรียญ หมายความว่าเมื่อเขาจ่ายคนงานด้วยมูลค่าแลกเปลี่ยนน้อยกว่า คนงานกลับต้องผลิตมูลค่าแลกเปลี่ยนที่มากขึ้นกว่าก่อน ส่วนแบ่งของทุนเทียบกับส่วนแบ่งของแรงงานมีสัดส่วนสูงขึ้น การกระจายความมั่งคั่งทางสังคมระหว่างทุนกับแรงงานเหลื่อมล้ำยิ่งขึ้น นายทุนบัญชาแรงงานปริมาณมากขึ้นด้วยทุนเท่าเดิม อำนาจของชนชั้นนายทุนเหนือชนชั้นแรงงานเติบโตขึ้น สถานภาพทางสังคมของคนงานแย่ลง และถูกกดลงต่ำใต้นายทุนไปอีกขั้น

เช่นนั้น อะไรคือกฎทั่วไปซึ่งกำหนดการขึ้นลงของค่าจ้างและกำไร ในความสัมพันธ์ที่มีซึ่งกันและกัน?

ทั้งสองมีสัดส่วนผกผันกัน ส่วนแบ่งของทุน (กำไร) สูงขึ้นในสัดส่วนเดียวกันซึ่งส่วนแบ่งของแรงงาน (ค่าจ้าง) ต่ำลง เช่นกันในทางกลับกัน กำไรสูงขึ้นในระดับเดียวกันที่ค่าจ้างลดลง และลดลงในระดับเดียวกันที่ค่าจ้างสูงขึ้น

อาจอ้างได้ว่านายทุนสามารถได้กำไรจากการแลกเปลี่ยนสินค้าของเขากับนายทุนคนอื่นอย่างได้เปรียบ ด้วยอุปสงค์ของสินค้าเขาที่สูงขึ้น ไม่ว่าเพราะตลาดเปิดใหม่ หรือเพราะอุปสงค์ที่เพิ่มขึ้นเฉพาะกาลในตลาดเก่า ฯลฯ ว่ากำไรของนายทุนจึงทวีคูณได้อีกผ่านการเอาเปรียบนายทุนคนอื่น อิสระจากการขึ้นลงของค่าจ้าง จากมูลค่าแลกเปลี่ยนของพลังแรงงาน หรือว่ากำไรของนายทุนยังสามารถสูงขึ้นได้อีกผ่านการพัฒนาอุปกรณ์ใช้แรงงาน การประยุกต์ใช้พลังของธรรมชาติ ฯลฯ

แต่ในขั้นแรกต้องยอมรับว่าผลลัพธ์จะเป็นเหมือนเดิม แม้จะมาในทางตรงข้าม แน่นอนว่ากำไรไม่ได้เพิ่มขึ้นเพราะค่าจ้างลดลง แต่ค่าจ้างลดลงเพราะกำไรนั้นเพิ่มขึ้น นายทุนซื้อมูลค่าแลกเปลี่ยนปริมาณมากกว่าเดิมด้วยแรงงานของอีกคนหนึ่งปริมาณเท่าเดิม โดยมิได้จ่ายค่าแรงงานเพิ่ม กล่าวคือ เขาจ่ายค่าแรงงานน้อยลงเมื่อเทียบสัดส่วนกับรายได้สุทธิที่นายทุนได้

ในขั้นที่สอง ระลึกว่า แม้ราคาสินค้าจะผันผวน ราคาเฉลี่ยของสินค้าใด ๆ อัตราส่วนซึ่งแลกเปลี่ยนกับสินค้าอื่น ๆ ล้วนกำหนดโดยต้นทุนการผลิต ในชนชั้นนายทุน เมื่อมือใครยาวสาวได้สาวเอา ย่อมหักล้างกัน การพัฒนาเครื่องจักร การประยุกต์ใช้พลังของธรรมชาติในรูปแบบใหม่ ๆ เพื่อรับใช้การผลิต ทำให้สามารถผลิตผลผลิตมากขึ้นด้วยแรงงานและทุนเท่าเดิมภายในระยะเวลาหนึ่ง หากแต่มูลค่าแลกเปลี่ยนไม่มากขึ้นแม้แต่น้อย หากผมใช้เครื่องปั่นด้ายผลิตด้ายได้สองเท่าในหนึ่งชั่วโมงเทียบกับก่อนมันถูกประดิษฐ์ขึ้นมา——อาทิหนึ่งร้อยปอนด์แทนห้าสิบปอนด์——ในระยะยาว แลกกับร้อยปอนด์นี้ ผมจะได้สินค้ากลับมาไม่มากไปกว่าเมื่อก่อนตอนที่ได้ห้าสิบ เพราะต้นทุนการผลิตลดลงไปครึ่งหนึ่ง หรือเพราะผมจัดเตรียมผลผลิตได้สองเท่าด้วยต้นทุนเท่าเดิม

สุดท้าย ไม่ว่าในประเทศใดประเทศหนึ่งหรือในตลาดโลก ไม่ว่าชนชั้นนายทุนจะกระจายรายได้สุทธิจากการผลิตระหว่างพวกเขาเองในสัดส่วนเท่าใด รายได้สุทธิทั้งหมดนี้ประกอบขึ้นจากปริมาณของแรงงานสะสมที่เพิ่มขึ้นโดยรวมจากแรงงานโดยตรง ปริมาณโดยรวมจึงเติบโตในสัดส่วนเดียวกับที่แรงงานเพิ่มพูนทุน สัดส่วนเดียวกับที่กำไรสูงขึ้นเทียบกับค่าจ้าง